Έτσι χάθηκαν Φοφανά, Μαρσιάλ και η προβληματική στρατηγική της ΑΕΚ
Έτσι χάθηκαν Φοφανά, Μαρσιάλ και η προβληματική στρατηγική της ΑΕΚ
.jpg)
Πάντοτε όταν αλλάζει η διοίκηση σε μία μεγάλη ομάδα χρειάζεται υπομονή και χρόνος. Πόσο μάλλον για τον κ. Μάριο Ηλιόπουλο, ο οποίος διαδέχθηκε τον πιο επιτυχημένο διοικητικό ηγέτη στην ιστορία της ΑΕΚ, τον κ. Δημήτρη Μελισσανίδη. Και ταυτόχρονα βίωσε ό,τι χειρότερο στο ξεκίνημά του, τον ευρωπαϊκό αποκλεισμό της ομάδας από… κάποια Νοά!
Γνωρίζω καλά ότι στην Ελλάδα οι οπαδοί όλων των ομάδων δεν δίνουν όχι χρόνο ούτε του… αγγέλου τους νερό. Είναι αμέσως απαιτητικοί, ζητούν από κάθε αφεντικό να ξοδεύει δεκάδες εκατομμύρια ευρώ με το «καλημέρα» και δεν αναγνωρίζουν δύο βασικά στοιχεία: την ανάγκη του επιχειρηματία να προσαρμοστεί σε ένα πολύ δύσκολο περιβάλλον όπως το ποδόσφαιρο (ειδικά αν δεν το γνωρίζει) καθώς και την (σε βάθος χρόνου) αξιολόγηση των συνεργατών του, παλιών και νέων, μέσα από τη «μάχη» της καθημερινότητας και της δουλειάς.
Στον -παθιασμένο με την ομάδα του- κ. Ηλιόπουλο ΕΝΑ βασικό δεν γίνεται να μην αναγνωρίσεις: Ότι ξοδεύει εκατομμύρια. Ότι πλήρωσε για όποιους του ζήτησε ο προπονητής να πάρει. Και ότι πάλεψε να φέρει στην ΑΕΚ ακόμη κι εκείνους που τελικά η ΠΑΕ δεν κατάφερε, όπως συνέβη στην περίπτωση Φοφανά. Το κυριότερο: Ότι δεν (ξε)πούλησε τον Πινέδα και τον Λιβάι, παρά το γεγονός ότι οι προτάσεις ήταν στα πόδια του. Μιλάμε για τους δύο κορυφαίους σε αξία παίκτες του Ενωσίτικου ρόστερ.
Από την άλλη πλευρά όμως, τώρα που ολοκληρώθηκε η μεταγραφική περίοδος, δεν γίνεται να μην καταλήξεις σε ένα ξεκάθαρο συμπέρασμα: Η στρατηγική της ΑΕΚ είχε πολλά λάθη, ήταν «προβληματική» και στο φινάλε άφησε «πληγές». Και ο κόσμος της άκουσε για μεγάλα ονόματα, κάποια από αυτά τα είδε (Λαμέλα, Περέιρα), κάποια άλλα όμως ποτέ (Πεπέ, Μαρσιάλ, Φοφανά).
Το χειρότερο από όλα όσα συνέβησαν; Ότι η ΑΕΚ πούλησε τον Πόνσε στα μέσα Ιουνίου και πήρε σέντερ φορ-αντικαταστάτη στα μέσα… Σεπτεμβρίου, έχοντας μόνο τον Γκαρσία όλο αυτό το διάστημα, όπου τελικά έμεινε έξω από τους ευρωπαϊκούς ομίλους.
Η «νέα ΑΕΚ» δεν πορεύτηκε μόνο με τους συνεργάτες της προηγούμενης διοίκησης στο ποδοσφαιρικό τμήμα, αλλά έδωσε ρόλους και σε δύο πρόσωπα που είχαν άμεση εμπλοκή στα μεταγραφικά ζητήματα. Ο ένας είναι ο εξάδελφος του ιδιοκτήτη, ο κ. Αντώνης Ηλιόπουλος, ο οποίος δεν διαθέτει προηγούμενη πείρα στα ποδοσφαιρικά δρώμενα. Τον εμπιστεύεται απόλυτα ο κ. Μάριος Ηλιόπουλος και του έχει παραχωρήσει αρμοδιότητες εντός ΠΑΕ. Ο δεύτερος είναι ο (μάνατζερ πια) Ράφικ Τζιμπούρ, πρόσωπο που εμπιστεύεται απόλυτα ο κ. Αντώνης Ηλιόπουλος.
Ο Τζιμπούρ είχε «παρουσία» σε (τουλάχοστον) 3 μεταγραφές που τελικά δεν έγιναν, για διαφορετικό λόγο η καθεμία: Πεπέ, Μαρσιάλ, Φοφανά. Ο πρώην σπουδαίος επιθετικός και νυν μάνατζερ εκτιμούσε πως και οι τρεις περιπτώσεις θα μπορούσαν να υλοποιηθούν. Ο Πεπέ είπε «όχι» στην ΑΕΚ όπως τελικά και ο Μαρσιάλ (για μένα τούτο δεν ήταν αρνητικό για την Ένωση με βάση την καθοδική πορεία του γάλλου σταρ τα τελευταία χρόνια, γι αυτό άλλωστε υπήρχαν διαφορετικές απόψεις εντός ΠΑΕ όταν το όνομά του «έπαιζε» δυνατά).
Η περίπτωση Φοφανά ανέδειξε σε όλο το μεγαλείο της την απειρία στους χειρισμούς της «νέας ΑΕΚ». Αρχικά εστάλη ο Κονέ στην Αγγλία για αγορά του παίκτη, αφού η Τσέλσι είχε αρνηθεί δανεισμό.
Στη συνέχεια η ΑΕΚ επιδίωξε εκ νέου να πάρει δανεικό τον ποδοσφαιριστή, οι Άγγλοι άρχισαν να έχουν τρελές απαιτήσεις κι όταν η Ένωση απέκτησε τον Πιερό άπαντες θεώρησαν ότι οι μεταγραφές ολοκληρώθηκαν.
Αίφνης χθες το πρωί… εμφανίστηκε το ποστάρισμα του Ρομάνο, στη συνέχεια τα αγγλικά δημοσιεύματα και όλοι κατάλαβαν ότι «Υπάρχει ακόμη Φοφανά»! Ο Αλμέιδα είχε δώσει το οκ και για τρίτο σέντερ φορ (ένας Θεός ξέρει που θα έπαιζαν όλοι σε μία ομάδα η οποία έχει μόνο στην Ελλάδα υποχρεώσεις), ο Τζιμπούρ θεωρούσε ότι η μεταγραφή θα γίνει, η Τσέλσι ήθελε να εξασφαλιστεί με μίνιμουμ συμμετοχών του παίκτη, η ρήτρα αγοράς εκτοξεύτηκε στα 24 εκατομμύρια ευρώ (κάποιοι υποστηρίζουν ότι «έπεσε» στα 19 εκατ. ποσό που και πάλι ήταν μεγαλύτερο από την πρώτη φορά που επιχείρησε η Ένωση να αγοράσει τον Γάλλο!) η διοίκηση της ΑΕΚ έψαχνε να βγάλει άκρη και τελικά λίγο πριν τα μεσάνυχτα η υπόθεση ναυάγησε οριστικά. Και οι Ενωσίτες έμειναν, πατώντας το… f5, με την ελπίδα!
Χωρίς λόγο και αιτία η ΑΕΚ «έχασε» επικοινωνιακά, ενώ δεν είχε κανένα λόγο να ψάχνεται αφού ήταν ήδη «κιτρινόμαυρος» ο Πιερό. Να πεις ότι πάλευε να αποκτήσει έναν αριστερό μπακ στο φινάλε; Θα το καταλάβαινες (αν και προσωπικά πιστεύω πάρα πολύ στο πρότζεκτ Πήλιος). Αλλά τρίτο σέντερ φορ, όταν μάλιστα ο προπονητής είχε πριν από λίγες μέρες δηλώσει «Είδα 30 φορ και δεν μου έκανε κανείς», μοιάζει παράδοξο.
Όπως κι αν έχει όμως, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε δύο πράγματα: 1. Τη δίψα του ιδιοκτήτη να δώσει χρήματα και να ενισχύσει την ομάδα του. Αυτό ουδείς μπορεί να το στερήσει από τον κ. Μάριο Ηλιόπουλο. 2. Την απειρία των νέων συνεργατών, οι οποίοι προσπάθησαν αρκετές φορές για τα «μεγάλα και ηχηρά», μέσα όμως από λαθεμένη, όπως αποδείχθηκε, στρατηγική.
Η ουσία είναι ότι η ΑΕΚ διαθέτει καλό ρόστερ. Κι έναν εξαιρετικό προπονητή.
Από εδώ και πέρα όμως, μετά την πρώτη «κρυάδα» μιας δύσκολης μεταγραφικής περιόδου, η νέα διοίκηση της ΠΑΕ πρέπει να αξιολογήσει τα πεπραγμένα ώστε την επόμενη φορά, τον Ιανουάριο, να είναι πολύ πιο έτοιμη και κυρίως πιο αποτελεσματική. Είπαμε: Το ποδόσφαιρο έχει τους δικούς του κανόνες και για να τους μάθεις περνάς από διαδικασία «πόνου»!
Δεν υπάρχουν σχόλια: