«Tα χάνεις με Κρίστισιτς - Είδατε τι έκανε ο Σιμάνσκι στο 1-2;»...

Το μαγικό που έκανε η ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ, ο κορυφαίος Έλληνας τερματοφύλακας και ο Ολιβέιρα που θυμίζει άτι.
Κάποιες φορές, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Δηλαδή, δεν είναι τόσο σύνηθες, να κοιμάσαι το βράδυ όντας στο +4 και να ξυπνάς το πρωί στο -3.
Εστω και αν δεν έχει καμία εμπλοκή η AΕΚ σε όλη αυτήν τη διαδικασία, δεν παύει να είναι μια κομβική αλλαγή που σε επηρεάζει. Θα πει βέβαια κάποιος, εδώ η AΕΚ στάθηκε όρθια μετά από το Σαββατόβραδο του Σκουτέρη. Σε μια απόφαση που βγήκε μέρα μεσημέρι θα κόλλαγε;

Βέβαια, να πω την αλήθεια, είχα ανησυχία. Εβλεπα πως η AΕΚ είχε γεμίσει αυτοπεποίθηση και δεν έβλεπε τους αντιπάλους της, αλλά η ψυχολογία είναι περίεργο πράγμα. Ειδικά, όταν αγωνίζεσαι κόντρα σε έναν αντίπαλο που δεν έχει να χάσει τίποτα. Επίσης, έναν αντίπαλο που παραδοσιακά σε δυσκολεύει, δεν έχει καθόλου άγχος και προέρχεται από ανάλογα θετικά αποτελέσματα. Δίχως να δεχθεί γκολ μάλιστα, τόσο από τον Ολυμπιακό, όσο και από τον ΠΑΟΚ.

Και τελειώνει αυτό το ματς, με την AΕΚ να έχει ρίξει τρία γκολ. Να παίρνει μια νίκη στο... σβηστό. Να πω τη σκέψη μου. Αν κόντρα στον ΠΑΟΚ γέμισα με την εικόνα της AΕΚ, εάν μου άρεσε η αντίδραση του δευτέρου ημιχρόνου με τον Ολυμπιακό, όσα έγιναν -ειδικά στο δεύτερο μέρος- του χθεσινού ματς, τα λάτρεψα. Αυτό είναι το μαγικό. Να μπαίνεις στο γήπεδο και επί 45' να μην... κουνιέται η μπάλα. Η AΕΚ το έσβησε το ματς, με απόλυτα ιταλικό τρόπο.

Italian job. Εργο Καρέρα αναμφίβολα. Μια ομάδα που δεν άφησε ούτε σπιθανή χώρου στον αντίπαλο. Που βρήκε λύσεις σε όλες τις ανορθογραφίες που υπήρχαν στο πρώτο ημίχρονο. Και από την άλλη, διαθέτει την ποιότητα και την προσωπικότητα παικτών, για να καθαρίζουν τέτοια ματς. Αεράτα, τσαμπουκαλεμένα, δίχως να τίθεται σε καμία περίπτωση αμφιβολία για το ποιος θα είναι ο νικητής σε αυτό το παιχνίδι.

Υπήρξε αρκετή κουβέντα για την εικόνα της AΕΚ στο πρώτο ημίχρονο. Για την επιλογή του Καρέρα να βάλει τον Μάνταλο στο φτερό και να γεμίσει τη μεσαία γραμμή με τον Σιμάνσκι. Το σκεπτικό, ξεκάθαρο κατά τη γνώμη μου και προέρχεται από την ιδιαιτερότητα του Παναθηναϊκού. Ο Δώνης έχει καταφέρει να έχει μια ομάδα που διαθέτει φρεσκάδα, τρεξίματα και μπορεί να πρεσάρει με ενθουσιασμό στη μεσαία γραμμή. Σε μεγαλύτερο βαθμό από κάθε άλλη ομάδα που συμμετέχει σε αυτήν τη διαδικασία.

Έτσι προβλημάτισε και την ΑΕΚ. Το ζήτημα δεν ήταν τόσο στον Σιμάνσκι και στην αδυναμία να υπάρξει κατοχή και κυκλοφορία της μπάλας από την Ενωση, όσο στην πίεση που άσκησε ο Παναθηναϊκός πάνω στον Σιμόες. Εκει έριξε το βάρος του, βραχυκύκλωσε την AΕΚ που δεν μπορούσε να έχει την εύκολη πρώτη πάσα του Πορτογάλου και σε συνδυασμό με κάποια αβίαστα λάθη στην άμυνα, κυρίως από τον Σβάρνα, φαινόταν να υπάρχει... θάλασσα σε κάποιες στιγμές.

Η AΕΚ στηρίχθηκε στην ατομική ποιότητα. Σε φάσεις δουλεμένες, όπως στο πρώτο γκολ. Με φάσεις που ασκεί πίεση στην αντίπαλη άμυνα, όπως συνέβη στο δεύτερο γκολ και αποτελεί στοιχείο που θέλει να βάλει στο παιχνίδι της AΕΚ ο Καρέρα. Και έτσι κατάφερε σε ένα διάστημα που δεν ήταν καταφανώς ανώτερη, να μπει στα αποδυτήρια με προβάδισμα. Να τελειώσει το ματς ουσιαστικά από το 43'. Γιατί από εκεί και έπειτα, δεν υπήρξε παιχνίδι.

Για να είμαι ακριβής πάντως και να μη χάνουμε τη σημασία των πραγμάτων, δείτε ποιος κάνει το πρέσινγκ μαζί με τον Ολιβέιρα στο ξεκίνημα της φάσης και θα καταλάβετε το λόγο της παρουσίας του Σιμάνσκι στην 11άδα. Αν και για να είμαι απόλυτα δίκαιος, ο παίκτης που σε έκανε να τα χάνεις με την απόδοσή του, ήταν ξανά ο Κρίστισιτς. Επειτα από το σούπερ ματς με τον ΟΦΗ, ο Σέρβος έκανε την πιο ποιοτική και γεμάτη εμφάνιση του με τη φανέλα της AΕΚ. Και ήταν με διαφορά ο κορυφαίος.

Η AΕΚ φρόντισε γι' αυτό. Δεν μπορούσε ο Παναθηναϊκoς να βρει λύσεις. Ο Δώνης άλλαζε παίκτες και σχηματισμούς και η μπάλα έμενε ακούνητη. Κανένα πρόβλημα, καμία αγωνία για την AΕΚ. Εύκολα άνετα και απλά. Οποτε απαιτήθηκε ο Μπάρκας φανέρωσε γιατί είναι ο καλύτερος στην Ελλάδα, ο Τσιγκρίνσκι έδινε ηρεμία, ο Σιμόες στο δεύτερο ημίχρονο ήταν αυτός που χρειαζόταν η AΕΚ για να βρει τις λύσεις που ήθελε στο κέντρο.

Για το φινάλε, αυτό το άτι που λέγεται Ολιβέιρα. Τρομερός παίκτης, που όσο περνά ο καιρός δείχνει ακόμα περισσότερη από την ποιότητα και την ικανότητα του. Μεγάλη κλάση, που δεν έχει ταίρι στα ελληνικά γήπεδα, με πακέτο που είναι τρομερό. Αλλά και ο λατρεμένος Σέρχιο, έδειξε ξανά πως τώρα στα δύσκολα θα κάνει τη δουλειά. Ηδη, κέρδισε ένα πέναλτι και θα πόνταρα, πως θα είναι καθοριστικός σε κάποια από τα ματς που απομένουν.

sportdog.gr

Ακολουθήστε το AEK Fans Blog στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις