Οι πρωταγωνιστές «μιλούν» για την «ανατροπή του αιώνα»!
Οι πρωταγωνιστές «μιλούν» για την «ανατροπή του αιώνα»!
Τζέι Αρ Χόλντεν: «Εκείνη η ΑΕΚ σίγουρα θα κατακτούσε μία Euroleague...»
Η σχέση του Τζέι Αρ Χόλντεν με την ΑΕΚ είναι πολύ ισχυρή και κρατάει ως και σήμερα. Ο Αμερικανός γκαρντ μετά το πρωτάθλημα του 2002 πήρε μεταγραφή στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας και κατάφερε να «εκτοξεύσει» την καριέρα του.
«Ήταν μια μοναδική σειρά εκείνη, γιατί η ΑΕΚ εκείνης της σεζόν ήταν κάτι το ξεχωριστό. Είχα μια τρομερή σεζόν και την οφείλω στους συμπαίκτες μου. Αυτή η ομάδα με υποστήριξε και κανείς δεν έλεγε κάτι αρνητικό στον άλλο ακόμα και στις κακές βραδιές μας. Ήταν... σπέσιαλ εκείνη η ομάδα.
Εγώ τον αγάπησα τον κόσμο της ΑΕΚ. Είναι σπουδαίο γιατί ξέρουν το παιχνίδι, καταλαβαίνουν από καλές και κακές βραδιές και πάντα μας στήριζαν. Ο κόσμος περίμενε το καλύτερο δυνατό από εσένα και πάντα σε στήριζαν, αρκεί να έδινες τον καλύτερο εαυτό σου. Εγώ έμαθα πολλά και πήρα πολλά για να πάω στο υψηλότερο επίπεδο. Η εμπειρία στην ΑΕΚ ήταν ένα μάθημα. Με στήριζαν και εγώ ως αντάλλαγμα έπαιζα με την καρδιά μου.
Θυμάμαι πως μετά το 2-0 όλοι στα αποδυτήρια, ακόμα και μετά τον 2ο τελικό, που ήμασταν πίσω με 2-0, ένιωθες ότι δεν τελείωσε τίποτα ακόμα. Δεν το θεωρούσαμε απίθανο να φτάσουμε στον τίτλο. Εγώ είχα κάποιους τραυματισμούς και έκανα θεραπείες. Θυμάμαι χάσαμε τον Κρις Καρ, μια απόφαση που ελάχιστοι θα έπαιρναν. Αυτό έπαιξε ρόλο για εμάς, ήταν σημαντικός παίκτης. Την ίδια στιγμή όμως βγήκαμε μπροστά και πήραμε την ευκαιρία μας. Σκεφτόμασταν μόνο τη νίκη και μόνο το πώς η ομάδα θα γινόταν καλύτερη. Εκείνη η απόφαση άλλαξε τα πάντα. Ο Ολυμπιακός είχε κι αυτός τις απουσίες του, όπως του Φόρεστ και του Φορντ, ο Αλφόνσο ήταν καταπληκτικός παίκτης, δεν τίθεται θέμα. Εμείς όμως ήμασταν πανέτοιμοι και αποφασισμένοι να κερδίσουμε. Πήραμε το Game 3 και τότε το πιστέψαμε για τα καλά.
Ξέραμε ότι ήταν δύσκολο να κατακτήσεις έναν τίτλο. Είχαμε τερματίσει πρώτοι στην κανονική διάρκεια και η εντολή του κόουτς ήταν να εστιάσουμε σε κάθε αγώνα ξεχωριστά. Το ότι είχαμε πλεονέκτημα έδρας δεν αποτελούσε εγγύηση για τον τίτλο. Είχαμε παίκτες με αυτοπεποίθηση που έπαιζαν σκληρά. Εκείνη η ομάδα ήταν φανταστική. Ο Ντικούδης ήταν ένα τέρας! Κυριάρχησε στη σειρά. Ο Μιχάλης (Κακιούζης) είχε κρύο αίμα στα κρίσιμα. Κλασσικός Μιχάλης! Έκανε τη διαφορά. Έκανε τρομερά πράγματα ο Magic Mike! Ο Μπιλμπά έδινε ενέργεια, ήταν από τους καλύτερους συμπαίκτες και ανθρώπους που συνάντησα στην καριέρα μου. Ξεχωριστός με όλη τη σημασία της λέξης. Ο Κικίλιας, που τώρα είναι Υπουργός Υγείας, βουτούσε στο παρκέ για κάθε μπάλα και έβαζε το σώμα του στη φωτιά. Έτσι φτάσαμε στον τίτλο. Έχω παίξει με πολλούς σπουδαίους παίκτες, αλλά εκείνη η ΑΕΚ ήταν η πιο... σπέσιαλ ομάδα που έχω αγωνιστεί.
Τη μέρα του 5ου αγώνα την θυμάμαι σαν χθες. Ήταν η πρώτη φορά που ήμουν τόσο νευρικός. Αλλά ταυτόχρονα είχα και τόσο ενθουσιασμό. Ήμουν στα αποδυτήρια και προετοιμαζόμουν για το πιο σημαντικό παιχνίδι της καριέρας μου, ως τότε. Το κλίμα στα αποδυτήρια ήταν το κάτι άλλο. Μιλούσαμε, κάναμε αστεία, χαλαρώναμε. Ακούγαμε τον κόσμο καθώς ετοιμαζόμασταν να μπούμε στο παρκέ. Ήταν κάτι το μοναδικό. Όλα ήταν τρομερά. Όπως και ο κόουτς Ντράγκαν. Με καταλάβαινε απόλυτα και με άφηνε να κάνω το παιχνίδι μου. Πάντα είχε τον τρόπο να παίρνει το καλύτερο από κάθε παίκτη του και πάντα σε ωθούσε να γίνεις καλύτερος. Αυτό έκανε και με μένα ακόμα και όταν δεν έπαιζα καλά.
Καταφέραμε να πάρουμε τον τίτλο στο Game 5 και μετά πήγαμε στα μπουζούκια. Ήταν η πρώτη φορά που πήγαινα εκεί. Δεν ήξερα τι γινόταν σε αυτά τα μέρη και ότι πετούσαν λουλούδια. ήμασταν όλοι πάρα πολύ χαρούμενοι. Βλέπαμε τους κόπους όλης της σεζόν να πιάνουν τόπο. Όλοι έλεγαν ότι δεν ήμασταν τόσο καλοί, όμως τους διαψεύσαμε. Πανηγυρίσαμε με την ψυχή μας εκείνον τον τίτλο και εκείνο το βράδυ πετάξαμε πολλά λουλούδια.
Εγώ είχα υπογράψει συμβόλαιο δύο ετών με την ΑΕΚ. Όταν γύρισα σπίτι το καλοκαίρι, μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος, είχα πάρει την αποφαση να μην επιστρέψω. Αγαπούσα τους συμπαίκτες μου, αλλά είχα και μια οικογένεια να φροντίσω. Την αγαπούσα και την αγαπώ την ΑΕΚ. Στο τέλος της σειράς των τελικών πληρωθήκαμε κανονικά. Όμως εγώ κατάλαβα ότι ίσως υπήρχε πρόβλημα για την επόμενη σεζόν και ίσως να μην μπορούσε να αντέξει οικονομικά η ομάδα τα συμβόλαιά μας. Τότε ο κόουτς Σάκοτα μίλησε για μένα στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Με πίστεψε και ως παίκτη, αλλά και ως άνθρωπο. "Θα σε στηρίξω" μου είπε. Εκείνη η ομάδα που είχαμε τότε στην ΑΕΚ θα μπορούσε να κερδίσει την Euroleague. Το πιστεύω! Δείτε τι καριέρες έκαναν όλοι μετά από εκείνη τη σεζόν μας. Σίγουρα θα παίρναμε μία Euroleague και ίσως 1-2 πρωταθλήματα ακόμα. Ήμασταν νέοι και πεινασμένοι και συνεχώς βελτιωνόμαστε. Εκείνη η ομάδα δεν είχε κάποιον... Τζόρνταν, αλλά είχε τουλάχιστον 8 Σκότι Πίπεν! Όλοι έκαναν τα πάντα σε πολύ καλό βαθμό και όλα κυλούσαν στο καλύτερο δυνατό επίπεδο».
Ντικούδης: «Στο 4ο παιχνίδι υπήρχε ατμόσφαιρα φιέστας στο ΣΕΦ, ένιωθα κυρίαρχος στο παρκέ»
Στη σειρά των τελικών με τον Ολυμπιακό ήταν ο απόλυτος κυρίαρχος. Κάτω από τα καλάθια δεν είχε αντίπαλο. Ο Δήμος Ντικούδης ήταν... on fire και πήρε παραμάζωμα τον Ολυμπιακό, ξεδιπλώνοντοντας την ποιότητά του.
«Ήταν μια ιστορική ανατροπή. Από την άλλη έδειξε και το ποιόν αυτής της ομάδας. Είχαμε νεανική και ανταγωνιστική ομάδα, γεμάτη κίονητρο. Η ΑΕΚ είχε να πάρει πρωτάθλημα για 32 χρόνια και η πολύ καλή regular season που κάναμε είχε δημιουργήσει προσδοκίες. Φτάσαμε στους τελικούς, έπειτα από την πρόκριση κόντρα στον Ηρακλλή, έχοντας λίγα παιχνίδια στα πόδια μας και σε κακή φόρμα, σε σχέση με τη σεζόν που είχαμε κάνει. Μοιραία παίξαμε δύο άσχημα παιχνίδια με τον Ολυμπιακό. Δεν ήμασταν ο εαυτός μας και δεν είχαμε δείξει την εικόνα που βγάλαμε τη σεζόν.
Μετά επανήλθαμε στους ρυθμούς μας και χτίζαμε αυτοπεποίθηση. Βρίσκαμε πατήματα και καταφέραμε να φτάσουμε στην ανατροπή, που μέχρι τώρα δεν έχει ξαναγίνει στο ελληνικό μπάσκετ στη σειρά των τελικών. Νομίζω ότι ξεκινήσαμε νωθρά, γιατί είχαμε λίγα παιχνίδια στα πόδια μας. Μετά βρήκαμε τους εαυτούς μας και δείξαμε πως ήμασταν μια ομάδα ικανή να κάνει ανατροπές.
Μέχρι τον τρίτο τελικό δεν είχαμε παίξει το μπάσκετ που ξέραμε. Αν παίζαμε 2 καλά παιχνίδια και χάναμε, θα λέγαμε πως ο αντίπαλος είναι ικανός, θα μπορεί να μας κερδίσει. Θα αμφισβητούσαμε τους εαυτούς μας. Ήμασταν τραγικοί στα δύο πρώτα παιχνίδια και είπαμε πως έπρεπε να κάνουμε ένα καλό παιχνίδι για να κερδίσουμε και να πάρουμε την ψυχολογία. Άρα, εστιάσαμε στο καλό πιαχνίδι που θέλαμε για να ξαναμπούμε στη σειρά.
Ο τέταρτος τελικός ήταν το κλειδί. Ήρθε μετά το 3ο παιχνίδι που δείξαμε καλή παρουσία. Το κάναμε μέσα στο ΣΕΦ σε μια πανηγυρική και έτοιμη για φιέστα ατμόσφαιρα. Ήταν όλο το κλειδί της σειράς εκείνο το παιχνίδι. Ήταν μια πάρα πολύ μεγάλη νίκη. Και νομίζω πως ήταν όλη η σειρά.
Πριν τον 5ο τελικό δεν θυμάμαι σχεδόν τίποτα. Το μετά εννοείται το θυμάμαι. Μετά το 4ο παιχνίδι όλες οι επόμενες μέρες μέχρι το 5ο παιχνίδι ήταν πως είχαμε κάνει τη μισή διαδρομή και δεν μπορούσαμε να χάσουμε το πρωτάθλημα μετά απ' όλα αυτά. Ήμασταν αυτοί που ήμασταν και βρήκαμε τον εαυτό μας. Ήταν κάτι που και εμείς σαν παίκτες και όλος ο οργανισμός το περίμενε πως και πως. Ένιωθα πολύ καλά αγωνιστικά. Ήμουν σε πάρα πολύ καλή κατάσταση. Ήταν μια πάρα πολύ καλή περίοδος στην καριέρα μου. Ένιωθα κυρίαρχος στο παιχνίδι. Δεν το λέω για να περιαυτολογίσω, ένιωθα πολύ καλά.
Εκείνη η ομάδα ήταν ένα χαμένο στοίχημα. Είχε 3-4 παίκτες που ήταν μέλη της Εθνικής και άλλα παιδιά που έρχονταν από πίσω όπως ο Ζήσης, ο Μπουρούσης, ο Άντιτς, ο Ταπούτος που σε 1-2 χρόνια θα ήταν βασικοί. Άρα μιλάμε για έναν τρομερό κορμό και συν κάποιες προσθήκες ξένων θα πρωταγωνιστούσε και θα έκανε πράγματα στην Ευρώπη. Τα πράγματα δεν εξελίσσονται όπως τα θελεις. Μια ομάδα ορίζεται από την διοίκησή της. Άλλαξαν τα πράγματα, έφυγα και εγώ μετά από έναν χρόνο γιατί σιγά σιγά εγκαταλείφθηκε το πλάνο. Αν έμενε ο κορμός αυτός όμως, το μέλλον θα ήταν λαμπρό».
Μπετς: «Διάλεξα την ΑΕΚ αντί για την Ρεάλ και δεν το μετανιώνω, εκείνη η ομάδα δεν είχε αδυναμίες»
Ντικούδης: «Στο 4ο παιχνίδι υπήρχε ατμόσφαιρα φιέστας στο ΣΕΦ, ένιωθα κυρίαρχος στο παρκέ»
Στη σειρά των τελικών με τον Ολυμπιακό ήταν ο απόλυτος κυρίαρχος. Κάτω από τα καλάθια δεν είχε αντίπαλο. Ο Δήμος Ντικούδης ήταν... on fire και πήρε παραμάζωμα τον Ολυμπιακό, ξεδιπλώνοντοντας την ποιότητά του.
«Ήταν μια ιστορική ανατροπή. Από την άλλη έδειξε και το ποιόν αυτής της ομάδας. Είχαμε νεανική και ανταγωνιστική ομάδα, γεμάτη κίονητρο. Η ΑΕΚ είχε να πάρει πρωτάθλημα για 32 χρόνια και η πολύ καλή regular season που κάναμε είχε δημιουργήσει προσδοκίες. Φτάσαμε στους τελικούς, έπειτα από την πρόκριση κόντρα στον Ηρακλλή, έχοντας λίγα παιχνίδια στα πόδια μας και σε κακή φόρμα, σε σχέση με τη σεζόν που είχαμε κάνει. Μοιραία παίξαμε δύο άσχημα παιχνίδια με τον Ολυμπιακό. Δεν ήμασταν ο εαυτός μας και δεν είχαμε δείξει την εικόνα που βγάλαμε τη σεζόν.
Μετά επανήλθαμε στους ρυθμούς μας και χτίζαμε αυτοπεποίθηση. Βρίσκαμε πατήματα και καταφέραμε να φτάσουμε στην ανατροπή, που μέχρι τώρα δεν έχει ξαναγίνει στο ελληνικό μπάσκετ στη σειρά των τελικών. Νομίζω ότι ξεκινήσαμε νωθρά, γιατί είχαμε λίγα παιχνίδια στα πόδια μας. Μετά βρήκαμε τους εαυτούς μας και δείξαμε πως ήμασταν μια ομάδα ικανή να κάνει ανατροπές.
Μέχρι τον τρίτο τελικό δεν είχαμε παίξει το μπάσκετ που ξέραμε. Αν παίζαμε 2 καλά παιχνίδια και χάναμε, θα λέγαμε πως ο αντίπαλος είναι ικανός, θα μπορεί να μας κερδίσει. Θα αμφισβητούσαμε τους εαυτούς μας. Ήμασταν τραγικοί στα δύο πρώτα παιχνίδια και είπαμε πως έπρεπε να κάνουμε ένα καλό παιχνίδι για να κερδίσουμε και να πάρουμε την ψυχολογία. Άρα, εστιάσαμε στο καλό πιαχνίδι που θέλαμε για να ξαναμπούμε στη σειρά.
Ο τέταρτος τελικός ήταν το κλειδί. Ήρθε μετά το 3ο παιχνίδι που δείξαμε καλή παρουσία. Το κάναμε μέσα στο ΣΕΦ σε μια πανηγυρική και έτοιμη για φιέστα ατμόσφαιρα. Ήταν όλο το κλειδί της σειράς εκείνο το παιχνίδι. Ήταν μια πάρα πολύ μεγάλη νίκη. Και νομίζω πως ήταν όλη η σειρά.
Πριν τον 5ο τελικό δεν θυμάμαι σχεδόν τίποτα. Το μετά εννοείται το θυμάμαι. Μετά το 4ο παιχνίδι όλες οι επόμενες μέρες μέχρι το 5ο παιχνίδι ήταν πως είχαμε κάνει τη μισή διαδρομή και δεν μπορούσαμε να χάσουμε το πρωτάθλημα μετά απ' όλα αυτά. Ήμασταν αυτοί που ήμασταν και βρήκαμε τον εαυτό μας. Ήταν κάτι που και εμείς σαν παίκτες και όλος ο οργανισμός το περίμενε πως και πως. Ένιωθα πολύ καλά αγωνιστικά. Ήμουν σε πάρα πολύ καλή κατάσταση. Ήταν μια πάρα πολύ καλή περίοδος στην καριέρα μου. Ένιωθα κυρίαρχος στο παιχνίδι. Δεν το λέω για να περιαυτολογίσω, ένιωθα πολύ καλά.
Εκείνη η ομάδα ήταν ένα χαμένο στοίχημα. Είχε 3-4 παίκτες που ήταν μέλη της Εθνικής και άλλα παιδιά που έρχονταν από πίσω όπως ο Ζήσης, ο Μπουρούσης, ο Άντιτς, ο Ταπούτος που σε 1-2 χρόνια θα ήταν βασικοί. Άρα μιλάμε για έναν τρομερό κορμό και συν κάποιες προσθήκες ξένων θα πρωταγωνιστούσε και θα έκανε πράγματα στην Ευρώπη. Τα πράγματα δεν εξελίσσονται όπως τα θελεις. Μια ομάδα ορίζεται από την διοίκησή της. Άλλαξαν τα πράγματα, έφυγα και εγώ μετά από έναν χρόνο γιατί σιγά σιγά εγκαταλείφθηκε το πλάνο. Αν έμενε ο κορμός αυτός όμως, το μέλλον θα ήταν λαμπρό».
Μπετς: «Διάλεξα την ΑΕΚ αντί για την Ρεάλ και δεν το μετανιώνω, εκείνη η ομάδα δεν είχε αδυναμίες»
Ο Άντριου Μπετς κατέχει μια ξεχωριστή θέση στην ιστορία της ΑΕΚ. Ο Άγγλος σέντερ, μαζί με τον Μίλαν Μιλόσεβιτς, είναι ο ξένος με τα περισσότερα χρόνια παρουσίας στην Ένωση.
«Ήταν μια απίστευτη σειρά. Υπήρχε τεράστια ένταση και κάθε παιχνίδι εκείνων των τελικών ήταν πόλεμος. Παίζαμε πολύ συχνά και είχαμε μάθει ο ένας τον άλλο. Ο κόσμος σε εκείνον τον 5ο τελικό ήταν απίστευτος. Όταν πήγαμε στο ΣΕΦ στον τέταρτο τελικό υπήρχε τεράστιος θόρυβος. Εγώ πραγματικά λατρεύω τέτοια ατμόσφαιρα. Είχα αντιπάλους τον Σαβρασκένκο, τον Ντε Μιγκέλ -με τον οποίο ήμασταν συμπαίκτες στην Σεβίλη- και τον Φέμερλινγκ που τον ξέρω πολύ καλά. Ήταν μεγάλες μάχες με τον Ολυμπιακό. Εμείς είχαμε μια τρομερή γραμμή ψηλών με τον Δήμο (Ντικούδη), τον Τζιμ (Μπιλμπα) και τον Κακιούζη. Για τον Μπιλμπά θα πω ότι ήταν ο τέλειος συμπαίκτης. Εκείνη η ομάδα ήταν πραγματικά σπουδαία.
Πιστεύαμε στον τίτλο. Το νιώθαμε πως μπορούσαμε να τα καταφέρουμε. Ήμασταν ανταγωνιστική και αν παίζαμε βάσει των δυνατοτήτων μας τότε θα τα καταφέρναμε. Ήταν σημαντικό να πάρουμε 1 νίκη. Θέλαμε μια αρχή. Και αυτή ήρθε στο 3ο παιχνίδι. Μετά πήραμε το μομέντουμ των τελικών. Το 4ο παιχνίδι ήταν όλη η σειρά. Θέλαμε να ισοφαρίσουμε και να φέρουμε τους τελικούς και πάλι σπίτι μας. Είχαμε τεράστιο πάθος και οι Έλληνες παίκτες ήθελαν σαν... κολασμένοι να φτάσουμε στη νίκη.
Όσα έχουν γίνει σε εκείνο το Game 5 τα έχω παρακολουθήσει πολλές φορές στο YouTube. Θυμάμαι τους πανηγυρισμούς στο φινάλε. Ζήσαμε έντονα την κάθε στιγμή. Δεν είχα ξαναζήσει κάτι τέτοιο στη ζωή μου.. Απολαύσαμε κάθε στιγμή εκείνης της σεζόν.
Εκείνη η ΑΕΚ ήταν δυνατή σε κάθε θέση. Δεν είχαμε αδυναμίες. Είχαμε εξαιρετικούς γκαρντ, ψηλούς πολύ καλού επιπέδου, αλλά και εξαιρετικό πάγκο. Ο Δήμος (Ντικούδης) και ο Μιχάλης (Κακιούζης) ήταν απίστευτοι. Έδωσαν το παν σε εκείνους τους τελικούς. Ήμουν τυχερός που είχα τέτοιους συμπαίκτες. Ο Τζέι Αρ (Χόλντεν) ήταν εξαιρετικός και μετά από εκείνη τη σεζόν έκανε μεγάλη καριέρα. Όλη η Ευρώπη τον έμαθε από εκείνη τη σεζόν. Ο Ντράγκαν του έδωσε ελευθερία. Αξίζει πολλά μπράβο ο κόουτς για την σεζόν εκείνη. Ήταν μεγάλη απόλαυση να παίζεις γι αυτόν.
Όπως δεν ξεχνάω εκείνη την ομάδα, έτσι δεν ξεχνάω και τον κόσμο της. Έχει το καλύτερο κοινό που έχω παίξει ποτέ! Τα 3 χρόνια μου στην ΑΕΚ ήταν τα καλύτερα της καριέρας μου και ελπίζω κάποια μέρα να γυρίσω στην Ελλάδα. Τότε είχα τη δυνατότητα είτε να μείνω στη Ρεάλ, είτε να πάρω το 3ετές που μου προσέφερε η ΑΕΚ. Εγώ διάλεξα την ΑΕΚ και δεν μετανιώνω γι αυτό. Ήταν 3 από τα καλύτερα χρόνια της καριέρας μου».
Μπιλμπά: «Ο Ρισασέ μού είπε ότι αν ισοφαρίζαμε τη σειρά των τελικών σε 2-2, θα παίρναμε το πρωτάθλημα»
«Θυμάμαι τη σειρά των τελικών. Έπρεπε να περιμένουμε για να μάθουμε με ποιον αντίπαλο θα παίζαμε. Ήταν ένας εκ των Ολυμπιακού ή Παναθηναϊκού. Τελικά παίξαμε με τον Ολυμπιακό. Δεν είχαμε κερδίσει εκείνη την ομάδα. Όταν παίξαμε μαζί τους στα πρώτα παιχνίδια της σειράς δεν πήγαμε καλά. Ήμασταν πίσω με 2-0. Μετά το Game 2 είπαμε ότι έπρεπε να αλλάξουμε ως ομάδα. Είπαμε πως έπρεπε να παίξουμε πιο γρήγορα. Και αυτό κάναμε. Κερδίσαμε τα 2 επόμενα παιχνίδια και ισοφαρίσαμε τη σειρά σε 2-2. Τότε ο Στεφάν Ρισασέ, με τον οποίο είμαστε φίλοι, μού είπε ότι αν κάναμε το 2-2 θα παίρναμε τον τίτλο. Ήταν μεγάλη στιγμή για εμάς ο πέμπτος τελικός. Ήταν τιμή που φτάσαμε ως εδώ και καταφέραμε να κερδίσουμε τον τίτλο. Αν δείτε η ομάδα τότε ήταν πολύ νέα. Είχε νέους παίκτες, διψασμένους και με αυτοπεποίθηση που δούλευαν για να γίνουν σπουδαίοι. Είμαι πολύ περήφανος που έπαιξα σε αυτή την ομάδα έχοντας συμπαίκτες τον Χόλντεν, τον Ζήτη, τον Χατζή, τον Ντικούδη, τον Μπουρούση. Εκείνη η ομάδα είχε πολύ ταλέντο.
Παρ' ότι βρεθήκαμε πίσω στη σειρά των τελικών με 2-0 το πιστεύαμε. Δεν παίζαμε τόσο καλά όσο θα θέλαμε. Υπήρχε μεν απογοήτευση μετά τα 2 πρώτα παιχνίδια, αλλά σε καμία στιγμή δεν σκεφτήκαμε να εγκαταλείψουμε. Φτάσαμε στο 4ο παιχνίδι που ήταν το πιο κρίσιμο των τελικών. Ο Ρισασέ έλεγε πως ήταν απίθανο να κέρδιζαν στην έδρα μας αν πηγαίναμε σε Game 5. Όταν έγινε το 2-2 θεωρώ πως... λύγισαν ψυχολογικά και τότε πήραμε για τα καλά το μομέντουμ της σειράς.
Αυτό που έκανε την ΑΕΚ να ξεχωρίζει είναι πως μπορούσε να αντιμετωπίσει κάθε αντίπαλο. Δεν φοβόμασταν κανέναν μέσα στο παρκέ και μπορούσαμε να κοντράρουμε όποιον είχαμε απέναντί μας.Όλοι είδαν την πορεία των παικτών εκείνης της ομάδας. Ο Ζήσης, ο Χόλντεν, ο Ντικούδης έκαναν τεράστια καριέρα. Κατακτήσαμε τον τίτλο και όλοι ανέβηκαν επίπεδο από εκείνη τη σεζόν. Είχαμε μια ξεχωριστή σχέση.
Για μένα αυτές οι στιγμές ήταν πολύ ιδιαίτερες. Ήταν το τελευταίο πρωτάθλημα της καριέρας μου και το απόλαυσα όσο ελάχιστα. Περάσαμε πολύ ωραία εκείνη τη σεζόν. Εάν κάποιος μου έλεγε ότι θα κατακτούσα το πρωτάθλημα με την ΑΕΚ δεν θα τον πίστευα, στην αρχή της σεζόν. Εγώ ήθελα να είμαι με ομάδες που θεωρούνταν αουτσάιντερ, ήταν έξτρα κίνητρο για μένα. Ήταν πολύ όμορφη η σεζόν στην ΑΕΚ και πέρασα πολύ ωραία παίζοντας υπό τις οδηγίες του κόουτς Σάκοτα».
Δεν υπάρχουν σχόλια: