«Έπαθα ντουβρουτζά με Πόνσε - Δεν είναι Αραούχο - Τεράστια επένδυση!»
«Έπαθα ντουβρουτζά με Πόνσε - Δεν είναι Αραούχο - Τεράστια επένδυση!»
Δεν λέω κάτι καινοφανές. Στο ποδόσφαιρο πάντα, εκείνοι που μαγνητίζουν τα βλέμματα και προσελκύουν είναι οι επιθετικοί. Από τα μυθικά επιτεύγματα του Νεστορίδη, μέχρι το ουσιαστικό ποδόσφαιρο του Παπαϊωάννου. Από τον Θ(ε)ωμά που κράτησε ολόκληρη τη γενιά μου, μέχρι τον Ντέμη που έκανε την επόμενη γενιά να μαγευτεί στη θέα του. Τέτοιοι σεσημασμένοι τύποι, έκαναν το μοτό «ΑΕΚ σημαίνει επίθεση», να μοιάζει το απόλυτα φυσιολογικό για τον οργανισμό ΑΕΚ.
Φανταστείτε, πως αυτό υπάρχει στο υποσυνείδητο του Ενωσίτη, ακόμα και αν δεν συμβαδίζει απόλυτα με την ιστορική αλήθεια. Δεν θα αναφέρω μόνο πως η ΑΕΚ είχε στις τάξεις της τον κορυφαίο Ελληνα αμυντικό όλων των εποχών, ούτε πως με τα χρώματα της έπαιξε αυτός που δίδαξε το σύγχρονο τρόπο που αγωνίζεται ένας αμυντικός χαφ. Κάθε μεγάλη επιτυχία της ΑΕΚ, ήρθε από την καλή αμυντική λειτουργία. Αλλά εκείνοι που έκλεβαν τις καρδιές, ήταν μπροστά.
Αλλοι με το 11. Κάποιοι με το 10, ενίοτε και με το 9. Μα πάντα στην κορυφή της επίθεσης. Ξέρω, διαβάζω, καταλαβαίνω, πως πολλοί από εσάς είστε ακόμα «κολλημένοι» με τον Αραούχο. Δεν διαφωνώ. Μεγάλος παίκτης. Σπουδαία κλάση και μάλιστα με εκείνο το τρομερό χαρακτηριστικό, να δίνει συνέχεια ραντεβού στα μεγάλα παιχνίδια. Αλλά για να σας πω τη μαύρη αλήθεια, τέτοιο ντουβρουτζά που έπαθα με τον Πόνσε, δεν μπορώ να τον ξεπεράσω.
Εβλεπα και ξανάβλεπα τι γκολάρα έβαλε ο άνθρωπος στην Ξάνθη. Απίστευτο στοπάρισμα με το στήθος, προσγειώνει την μπάλα όπως θέλει και τη στέλνει με τη μία στην εστία της Ξάνθης. Τι να πιάσει και τι να αφήσει ο Ζίβκοβιτς; Πόση τέχνη, πόσο φονικό ένστικτο, πόση επιθετική δεινότητα έχει αυτό το παιδί;
Η ΑΕΚ είναι ένας οργανισμός που επιχειρεί σταθερά τα τελευταία χρόνια να κάνει βήματα εξέλιξης. Οποιος βλέπει και καταλαβαίνει δίχως περίεργα πράγματα στο κεφάλι του, το αντιλαμβάνεται. Σε αγωνιστικό επίπεδο, δεν θα μπορούσα να φανταστώ κάτι καλύτερο για την εξέλιξη της Ενωσης από τον Πόνσε. Παιδί που έχει απεριόριστες δυνατότητες, είναι στα 22 και έχει παίξει ήδη σε τοπ επίπεδο, είναι μαθηματικά βέβαιο πως θα πάει ακόμα ψηλότερα.
Δεν με ενδιαφέρει και δεν πρόκειται να μπω στο οικονομικό κομμάτι. Αν και πως θα τον πάρει η ΑΕΚ. Όπως φάνηκε και το περασμένο καλοκαίρι, όταν θέλεις, λύσεις βρίσκονται. Απλά, όσο περνά ο καιρός, η παρουσία του Πόνσε, η συνέπεια στο σκοράρισμα και ο τρόπος με τον οποίο κινείται και αντιδρά, μου δείχνουν πως μπορεί να αποτελέσει τη μεγαλύτερη επένδυση της ΑΕΚ. Οικονομικά και αγωνιστικά.
Η εικόνα του Πόνσε δείχνει και κάτι άλλο. Πόσος καιρός χάθηκε, πόσα λάθη υπήρξαν στη λειτουργία της ομάδας, ωσότου βρεθεί τρόπος να τον αξιοποιήσει. Νομίζω, πως αποτελεί κοινός τόπος η αίσθηση, πως ο Πόνσε είναι σούπερ όταν «ταΐζεται» μέσα στην περιοχή, ενώ ο Αραούχο είχε τη δυνατότητα να φτιάχνει φάσεις μόνος του.
Μια ομάδα που παίζει σωστά, που έχει αρχή, μέση και τέλος στο παιχνίδι της, μπορεί να δίνει ευκαιρίες σε έναν επιθετικό. Εάν αυτός είναι ικανός, εάν έχει καλά ποσοστά στα τελειώματα των φάσεων, τότε όλα μπορούν να γίνονται εύκολα. Ο Πόνσε είναι παίκτης που μπορεί να κάνει τη διαφορά. Αρκεί να βρεθεί τρόπος να τον εκμεταλλευθείς με όσα κάνει μέσα στο γήπεδο.
Ο Πόνσε είναι «καψούρα». Μου αρέσει πάρα πολύ και επειδή δεν προσπαθεί να «παίξει» με την εξέδρα. Δεν θα κάνει τίποτε για να ακούσει το όνομα του, δεν θα κάνει δήλωση που θα πουλάει ΑΕΚφροσύνη. Δεν τα απεχθάνομαι, μέσα στο παιχνίδι είναι. Αλλά θεωρώ πιο σωστή, πιο αντρίκεια, αυτού του είδους τη στάση. Να κερδίζεις ό,τι σου αναλογεί, μέσα στο γήπεδο και μόνο.
sportdog.gr, Σταύρος Καζαντζόγλου
Δεν υπάρχουν σχόλια: