«Είναι ο καλύτερος ο Χιμένεθ - Δεν είδαν τον Μπάρκα - Ψάχνεται ο Λιβάγια!»
«Είναι ο καλύτερος ο Χιμένεθ - Δεν είδαν τον Μπάρκα - Ψάχνεται ο Λιβάγια!»
Προφανώς και δεν συνιστά λόγο θριαμβολογίας μια επικράτηση της ΑΕΚ επί του Παναιτωλικού. Ακουσα και συμφωνώ σε σημαντικό βαθμό με την εκτίμηση του Χιμένεθ για τη δυναμική της ομάδας του Δέλλα, αλλά τα μεγέθη είναι πολύ διαφορετικά. Ωστόσο, τίποτα δεν είναι προφανές, αν δεν αποδειχθεί μέσα στο γήπεδο. Και ο καθρέπτης του ΟΑΚΑ, έδειξε πολλά και σημαντικά θεματάκια.
Το πρώτο και σημαντικότερο: πάνω στην ώρα, την κατάλληλη στιγμή, που η ΑΕΚ μπαίνει στην τελική ευθεία, βρίσκει πολλές και καλές επιλογές. Γύρισε ο Χουλτ και αμέσως επήλθε ισορροπία στη λειτουργία της ομάδας. Γύρισε ο Μπακασέτας, επέστρεψε ο Μάνταλος, είναι διαθέσιμος ο Αλεφ, υπάρχουν πλέον επιλογές σχεδόν για όλες τις θέσεις, εκτός της άμυνας.
Παράλληλα, ο Χιμένεθ δείχνει πως βάζει το λιθαράκι του. Με τα πλεονεκτήματα και τις αδυναμίες που έχει, ο Ισπανός μπορεί να συμμαζεύει την κατάσταση. Ξέρει να στήνει σωστά αμυντικά την ΑΕΚ, να αξιοποιεί τις δυνάμεις της. Ισως κάποιες φορές να είναι περισσότερο συντηρητικός απ’ όσο πρέπει, αλλά κατά τη δική μου άποψη, αυτό που μετρά στο τέλος της ημέρας είναι το αποτέλεσμα. Οσο φέρνει νίκες και διακρίσεις, είναι ο καλύτερος. Τόσο απλά.
Αναλογιστείτε μόνο, πως με τον Χιμένεθ η ΑΕΚ δείχνει να ανοίγει το υλικό της. Να βρίσκει ξανά τον Κλωναρίδη σε χρήσιμους ρόλους, να βάζει στην ατζέντα τον Αλμπάνη, είδαμε – έστω και εξ ανάγκης – και τον Σβάρνα. Να κριθεί στο κάτω κάτω και ποιοι είναι ικανοί για να παίξουν στην ΑΕΚ και να μην υπάρχουν ψευδαισθήσεις. Και όλα αυτά, δίχως να αλλοιωθεί η εικόνα της ομάδας.
Στα μάτια μου, ειδικά μάλιστα εάν αναλογιστεί κάποιος το είδος των αγώνων που υπολείπονται ως το φινάλε της σεζόν, πιο σημαντικό και από την ευρεία νίκη της ΑΕΚ ήταν πως ο Παναιτωλικός – μια φύση επιθετική ομάδα, που δημιουργεί με μεγάλη ευκολία φάσεις σε κάθε παιχνίδι – δεν μπόρεσε ούτε να δει καλά καλά την εστία του Μπάρκα. Σε 90’, ούτε μια τελική ουσιαστικά, ούτε μια φάση που να μοιάζει με ευκαιρία.
Αυτό είναι τεράστια υπόθεση, ειδικά εάν αναλογιστεί κάποιος τον υπηρεσιακό χαρακτήρα της άμυνας που υπήρχε. Η ΑΕΚ βγάζει ξανά σφριγηλό χαρακτήρα, δεν επιτρέπει φάσεις, ελέγχει το παιχνίδι και ψάχνει με άνεση το γκολ. Μη λησμονεί κανείς επίσης πως η ΑΕΚ έπαιζε στο ΟΑΚΑ δίχως καθαρό φορ, με τον Λιβάγια να ψάχνεται και τον Μπογέ να αργεί πολύ να μπει στο ρυθμό του ματς.
Πέραν των γενικών διαπιστώσεων, υπάρχουν και κάποιες ειδικές που σημαίνουν πολλά για την ισορροπία της ΑΕΚ και τις μελλοντικές κινήσεις της. Για παράδειγμα, υπάρχει αυτό το θαύμα της φύσης που λέγεται Μπακάκης. Καραμούζα, αμφισβήτηση, γκρίνια. Και αυτός ο παίκτης, δεν σταματά να παίζει, να τρέχει, να είναι ο καλύτερος. Αν κάποιος θέλει κάτι άλλο για μπακ, ίσως τον Λαμ ή τον Μπορμπόκη, ας ανατρέξει στο παρελθόν. Στο σήμερα, ο παίκτης που κάνει τη διαφορά λέγεται Μπακάκης.
Επίσης, μια μικρή αναφορά στον Μάνταλο. Δείτε πως έπαιξε μετά από καιρό στη θέση του, προερχόταν από τραυματισμό, αλλά φάνηκε πως τελικά μπορεί να μοιράζει ασίστ. Δηλαδή, αν δεν τον μετάλλασσαν σε εργάτη, είναι δαντέλα και παίκτης που κάνει τη διαφορά. Ποδοσφαιριστής σπάνιων προσόντων, με τεράστιες δυνατότητες και μεγάλο συν το τελείωμα φάσεων, πέραν της δημιουργίας.
sportdog.gr, Σταύρος Καζαντζόγλου
Δεν υπάρχουν σχόλια: