Αυτό το χέρι στον ώμο του Λιβάια...

Οι φωτογραφίες, πάντοτε «μιλούν». Υπάρχουν αυτές που δεν χρειάζονται αναλύσεις, αλλά την ίδια στιγμή προκαλούν τόσες σκέψεις για το ποδόσφαιρο, τη μπάλα και τη ζωή των παιδιών. 
Των παιδιών που βλέπουν το παιχνίδι έξω από τον αγωνιστικό χώρο, αλλά και αυτών, όπως ο Μάρκο Λιβάια, που έχουν στιγμές στις οποίες χρειάζονται ένα χέρι στον ώμο τους...

Ο Κροάτης... τα έχει κάνει μαντάρα. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη επεξήγηση αυτό το θέμα. Η ΑΕΚ βιώνει βαθιά αγωνιστική κρίση και αυτό το σύνολο που πέρυσι έφτασε στην κατάκτηση του πρωταθλήματος, φέτος δείχνει να έχει μπάσει νερά, τα οποία, όσο και όποιος μπορεί, παλεύει να τα βγάλει από το «κιτρινόμαυρο» καράβι.

Αυτό σκέφτεται και ο Μάρκο Λιβάια.

Είναι ο άνθρωπος που έκανε τεράστια ανοησία στα προκριματικά του Champions League χτυπώντας αντίπαλο μετά τη λήξη της αναμέτρησης, με αποτέλεσμα να τιμωρηθεί με ποινή τεσσάρων αγωνιστικών. Είναι, επίσης, εκείνος που τα έκανε θάλασσα και αποβλήθηκε ξανά στην επιστροφή του στη διοργάνωση και έχοντας δει τη μοίρα της ΑΕΚ να μην της έχει επιτρέψει να ελπίζει σε κάτι καλό έπειτα από τις συνεχόμενες ήττες στον όμιλο.

Είναι αυτό το παιδί που πρόσφατα άκουσε πως οι Σιμόες, Μπακασέτας και Λαμπρόπουλος είναι πλέον τελειωμένοι και δεν υπολογίζονται έπειτα από την τροπή που πήρε το θέμα των συμβολαίων τους, είναι εκείνος που έπρεπε ν' αποχαιρετήσει πριν καν τα μισά της σεζόν και τον Αϊντάρεβιτς που αποχώρησε και είναι από εκείνους που γνωρίζουν καλά το κομμάτι των ευθυνών τους στην κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η ομάδα τους.

Και φτάνει το ζήτημα στη στιγμή του γκολ απέναντι στην Ξάνθη στο ΟΑΚΑ, την απόφασή του να μην πανηγυρίσει και να σταθεί στη διαφημιστική πινακίδα, κατεβάζοντας το κεφάλι, ώστε να ηρεμήσει από τις σκέψεις της στιγμής και να συνεχίσει στο ματς. Και μπροστά του, ένα παιδί. Ένα πιτσιρίκι που μεγαλώνει παρακολουθώντας από κοντά τους ποδοσφαιριστές τους οποίους θαυμάζει, τους οποίους υποδύεται όταν παίζει με τους φίλους του, τους οποίους θα ήθελε να τον καθοδηγήσουν σε μια προπόνηση ως μέλος της ΑΕΚ, της ομάδας που έχει αποφασίσει να στηρίξει.

Το ball-boy, εκείνη τη στιγμή, αντιλαμβάνεται την ψυχολογική κατάσταση του Λιβάια και τον ακουμπάει στον ώμο για να του δώσει δύναμη. Να του δείξει ότι πρέπει να συνεχίσει την προσπάθεια. Για να χαρεί πρώτος εκείνος το παιχνίδι κι έπειτα ο μικρός. Για να δείξει στον Κροάτη πως το ρητό δεν είναι πως όσες φορές κι αν πέσει, πάντα πρέπει να σηκώνεσαι, αλλά πως οφείλεις ν' αντιδράς και να ξεπερνάς τα «χτυπήματα» της ζωής και της καριέρας, όσο δυνατά κι αν είναι αυτά.

Και αυτή τη στιγμή, τα «χτυπήματα» στην καριέρα του Λιβάια με την τροπή που πήραν τα πράγματα στην «Ένωση», είναι αρκετά δυνατά. Εκείνος, τη δουλειά του την έκανε στο συγκεκριμένο ματς. Σκόραρε. Γι' αυτό πληρώνεται άλλωστε. Όμως, γνωρίζει πως στο πολύ πρόσφατο παρελθόν έκανε πολλά και μεγάλα λάθη και πάνω απ' όλα, αδίκησε τον εαυτό του.

Το παιδί, πάλι, ξέρει... Ήξερε πως εκείνη τη στιγμή δεν ήταν η κατάλληλη ώρα για πανηγυρισμούς και ξεσπάσματα. Ούτε πως ήταν η ώρα για «ενοχλήσει» τον ποδοσφαιριστή, αφού τον έβλεπε πως δεν ήταν χαρούμενος. Αρκούσε η κίνησή του. Το παιδί, εκείνη τη στιγμή, ήταν ο Λιβάια και οι ρόλοι αντιστράφηκαν. Γιατί οι ποδοσφαιριστές, έχουν και τις στιγμές αυτές που δεν τους νοιάζει πόσα μηδενικά έχει το ποσό που μπαίνει κάθε φορά στον λογαριασμό τους και δεν χαίρονται αυτό που κάνουν. Δεν είναι χαρούμενοι άνθρωποι όταν πράγματα στραβώνουν τόσο πολύ.

Κι εκείνη τη στιγμή, ο πιτσιρικάς έδειξε ότι υπάρχει υγεία και ότι οι αθλητές θα χρειαστούν οποιαδήποτε στιγμή ένα χέρι στον ώμο. Μόνο αυτό. Αυτό που θα σημαίνει «έλα, πάμε... συνέχισε». Και ο Λιβάια το πήρε αυτό το μήνυμα από ό,τι πιο υγιές υπάρχει. Το παιδί. Αυτό το πιτσιρίκι που δεν ήθελε να βλέπει έναν επιθετικό που τον έχει πολύ ψηλά, να σκύβει το κεφάλι. Όμως, ήταν εκεί για να του το «πει» με τον πιο ωραίο τρόπο.

Αυτό το χέρι στον ώμο...

gazzetta.gr

Ακολουθήστε το AEK Fans Blog στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις