Ο Σιμόες ζητάει 650.000, αλλά έφερε... 7,5 εκατ.!
Ο Σιμόες ζητάει 650.000, αλλά έφερε... 7,5 εκατ.!
Το επερχόμενο παιχνίδι της ΑΕΚ με τον Άρη είναι ένας αληθινός τελικός και ας μην έχει προβληθεί ως τέτοιος: μπορεί η ατμόσφαιρα από το ΑΕΚ-Μπάγερν Μονάχου και οι συζητήσεις που προέκυψαν μετά το τελικό αποτέλεσμα να επισκίασαν τη σημασία της επερχόμενης αναμέτρησης του ΟΑΚΑ αλλά με την Ένωση στο -6 από την κορυφή -μεταξύ μας- ζήτημα σύγκρισης όσον αφορά τη σημασία των παιχνιδιών δεν υπάρχει: μπορεί το ματς με τον Άρη να υστερεί σε λάμψη από αυτό με την Μπάγερν αλλά αν χαθούν βαθμοί εκεί -σε αντίθεση με το παιχνίδι κόντρα στους Βαυαρούς- οι τριγμοί θα είναι έντονοι.
Δεν είναι όμως μόνο το γεγονός ότι όλη αυτή η εβδομάδα κινήθηκε σε ρυθμούς Μπάγερν Μονάχου που έχει να κάνει με την υποτίμηση της (κεκλεισμένων των θυρών) αναμέτρησης με τον Άρη. Είναι και κάτι ακόμα: το ζήτημα που έχει να κάνει με το συμβόλαιο του Άντρες Σιμόες. Ο Ιανουάριος άλλωστε, ο μήνας δηλαδή κατά τον οποίο απελευθερώνεται η δυνατότητα του Πορτογάλου να υπογράψει όπου θέλει, πλησιάζει. Και όσο ο Ιανουάριος πλησιάζει τόσο πιο έντονη γίνεται η αγωνία για το αν θα μείνει στην ΑΕΚ ο αρχηγός της.
Στην εν λόγω υπόθεση υπάρχουν ορισμένα αντικειμενικά και ορισμένα υποκειμενικά στοιχεία. Και αν θέλει κανείς να αναφερθεί σε αυτήν με σοβαρούς όρους πρέπει να τοποθετεί στην εξίσωση και τις δυο αυτές κατηγορίες, διαφορετικά αποκλείει από την συζήτηση ένα σημαντικό κομμάτι της ουσίας.
Το πρώτο αντικειμενικό στοιχείο έχει να κάνει με την απεριόριστη και διαχρονική αγωνιστική χρησιμότητα του Σιμόες στην ΑΕΚ. Ο Πορτογάλος διανύει την τέταρτη σεζόν του στην Ένωση και το να αμφισβητείται η χρησιμότητά του είναι κάτι σαν να αμφισβητείται ότι η Γη είναι στρογγυλή και γυρίζει: εκτός πραγματικότητας.
Αυτό φυσικά, είναι παντελώς ανεξάρτητο από τα χαρακτηριστικά που έχει ο Σιμόες σαν παίκτης. Ναι, δεν έχει καλή κάθετη μπαλιά. Ναι, είναι αδύναμος εν γένει στον τομέα της δημιουργίας. Αλλά αν ένα εξάρι σαν αυτόν, που τρέχει και μαρκάρει σαν ακούραστο μηχανάκι, είχε και δημιουργικά χαρακτηριστικά μάλλον δεν θα έπαιζε στην ΑΕΚ αλλά σε κάποια πολύ ανώτερη ομάδα κάποιου πολύ ανώτερου πρωταθλήματος.
Υπό αυτή την έννοια, το αν ο Σιμόες μπορεί να έχει δημιουργικό ρόλο μέσα στο γήπεδο, μια συζήτηση που τελευταία αρχίζει και καταλαμβάνει όλο και μεγαλύτερο χώρο στον πηγαδάκια που στήνονται στον πλανήτη ΑΕΚ, είναι μια συζήτηση παραπειστική. Είναι μια συζήτηση αντίστοιχη με το αν ο Μπάρκας μπορεί να σκοράρει εύκολα: όχι δεν μπορεί αλλά αυτό δεν τον κάνει λιγότερο χρήσιμο στην ΑΕΚ γιατί δεν είναι αυτή η δουλειά του. Ευτυχώς πάντως, σε αυτή την ανούσια συζήτηση δεν ενεπλάκη κανείς από τους έξι προπονητές που έχουν περάσει από την ΑΕΚ τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Ευτυχώς, κανείς από αυτούς δεν ζήτησε από τον Σιμόες να κάνει πράγματα που δεν χρειάζεται να κάνει για να είναι χρήσιμος και έτσι, με όλους ήταν βασικότατος.
Το δεύτερο αντικειμενικό στοιχείο της υπόθεσης είναι πως σε περίπτωση που ο Σιμόες φύγει τελικά από την ΑΕΚ, η μουρμούρα στις κερκίδες θα είναι όχι απλά αναπόφευκτη αλλά και πολύ έντονη. Και ως γνωστόν, με μουρμούρα στις κερκίδες η δουλειά του ποδοσφαιρικού τμήματος επιβαρύνεται καθοριστικά. Το ηγετικό προφίλ του Πορτογάλου μέσου είναι τέτοιο που καμία άλλη φυγή ποδοσφαιριστή δεν θα επιφέρει τόσο σημαντικές επικοινωνιακές αιμορραγίες. Ενδεχόμενη φυγή του Μπακασέτα για παράδειγμα δεν θα προκαλέσει τόσο μεγάλη κρίση. Ούτε φυσικά ενδεχόμενη φυγή του Λόπες. Ας μην το ψάχνουμε: όσο και αν ισχύει ο γενικός κανόνας ότι οι μεμονωμένοι παίκτες είναι πάνω από τις ομάδες έχει να πέσει τεράστια ξενέρα αν η ΑΕΚ χάσει τον Σιμόες.
Και φυσικά, ο βαθμός της ξενέρας θα πολλαπλασιαστεί έτσι και ο Σιμόες καταλήξει στον Ολυμπιακό ή τον ΠΑΟΚ όπως ακούγεται. Βέβαια, το σενάριο να φύγει ο Πορτογάλος από την Ένωση για να πάει σε έναν εκ των δυο βασικών της αντιπάλων δεν είναι υπαρκτό αυτή τη στιγμή. Μέχρι τον Ιούνιο ωστόσο πολλά πράγματα αλλάζουν. Και ο Σιμόες δεν είναι Λάζαρος ώστε να πάει να πουλήσει οπαδικοφροσύνη στην νέα του ομάδα και να στραφεί εναντίον του το αρνητικό κλίμα. Ούτε βέβαια είναι σίγουρο πως το τέλος της σεζόν θα βρει την ΑΕΚ πρωταθλήτρια για δεύτερη σερί χρονιά ώστε να σχετικοποιηθεί στις συνειδήσεις του κόσμου η απώλεια ενός βασικότατου παίκτη της.
Πέρα και έξω από αυτά τα αντικειμενικά στοιχεία βέβαια, υπάρχει και η υποκειμενική πλευρά των πραγμάτων. Εκείνη που έχει να κάνει με το οικονομικό της υπόθεσης. Και εδώ τα πράγματα είναι ξεκάθαρα ως προς τα δεδομένα αλλά οι οπτικές γωνίες παραπάνω από μια: το οικονομικό ταβάνι της ΑΕΚ είναι τα 450.000 ευρώ για τον Σιμόες την στιγμή που ο τελευταίος αξιώνει περίπου 650.000 ευρώ για να ανανεώσει - 50.000 ευρώ δηλαδή πάνω από τον Μάνταλο και άλλα τόσα λιγότερα από τον Λιβάγια.
Το πρόσφατο ξεκαθάρισμα της ΑΕΚ αναφορικά με την πολιτική της σε επίπεδο μεταγραφών και ανανεώσεων μπορεί να κάνει λόγο για ξοδέματα που δεν πρέπει να επαναληφθούν (και κάπως έτσι να τεκμηριώνεται το «ταβάνι» των 450.000 ευρώ για τον Σιμόες) αλλά ταυτόχρονα, από αυτή εξαιρεί τους Λιβάγια και Μάνταλο εξαιτίας της προοπτικής να πωληθούν. Με άλλα λόγια, η διοίκηση της ΑΕΚ δεν θεωρεί (μάλλον σωστά) πως θα έρθει κάποια συμφέρουσα πρόταση για τον Πορτογάλο ώστε να τον συμπεριλάβει στα υψηλά συμβόλαια του ρόστερ της και να γίνει με αυτόν τον τρόπο απόσβεση. Με αμιγώς οικονομικούς όρους, αυτή είναι μια μάλλον λογική σκέψη. Από μια άλλη οπτική γωνία όμως, είναι λογική και η σκέψη του Σιμόες.
Άνθρωπος που γνωρίζει τα βασικά αναφορικά με το ρόστερ της ΑΕΚ δεν μπορεί να αρνηθεί πως ο Σιμόες όχι απλά βρίσκετυαι στο ίδιο αγωνιστικό επίπεδο με τους πιο ακριβοπληρωμένους παίκτες της Ένωσης αλλά ίσως και... ένα τσικ παραπάνω. Ο ίδιος το ξέρει πολύ καλά και ακριβώς επειδή είναι ποδοσφαιριστής που «πουλάει» τα πόδια του για να βγάλει λεφτά και όχι επιχειρηματίας για να τον ενδιαφέρουν οι κανόνες της αγοράς, από τη μεριά του κάνει μια πολύ απλή πλην ουσιαστική σκέψη: γιατί όχι τα ίδια με τους Μάνταλο και Λιβάγια αφού σε αγωνιστικό επίπεδο (και όχι σε... μεταπωλητικό) διαφορά δεν υπάρχει;
Δυο διαφορετικές οπτικές γωνίες συγκρούονται σε αυτή την περίπτωση: η αμιγώς ποδοσφαιρική και η αμιγώς επιχειρηματική. Και οι δυο έχουν ανοίξει τα χαρτιά τους: η επιχειρηματική μέσω της διαρροής που προαναφέρθηκε, η αγωνιστική -αυτή του Σιμόες δηλαδή- μέσω των δηλώσεων μετά το ματς με την Μπάγερν οπότε και ο Πορτογάλος τόνισε ξεκάθαρα πως θέλει να μείνει στην ΑΕΚ. Χωρίς (εκατέρωθεν;) υποχωρήσεις, αυτές οι δυο οπτικές δεν θα τα βρουν ποτέ. Οι θαμώνες της κερκίδας πάντως (ή -κατά μια επιχειρηματική οπτική- οι καταναλωτές...), έχουν την (υγιή) τάση να σκέφτονται ποδοσφαιρικά και όχι επιχειρηματικά για την ομάδα τους και κάποια πράγματα ούτε μπορούν, ούτε θέλουν και εδώ που τα λέμε ούτε είναι υποχρεωμένοι να τα καταλάβουν.
Περί οικονομικών (και όχι ποδοσφαιρικών) συζητήσεων ο λόγος πάντως, αξίζει να αναφερθεί πως την ίδια μέρα που η ΑΕΚ έκανε γνωστή την οικονομική της πολιτική για τις μεταγραφές και τις ανανεώσεις, η UEFA ανακοίνωνε επίσημα και αναλυτικά τα πόσα που μοίρασε στις ομάδες για τις συμμετοχές τους σε Champions League και Europa League την περσινή σεζόν. Σύμφωνα με αυτά τα στοιχεία, στα ταμεία της ΑΕΚ μπήκαν συνολικά περίπου 9 εκατομμύρια ευρώ εξαιτίας της περσινής της ευρωπαϊκής παρουσίας.
Από αυτά τα 9 εκατομμύρια, τα 7,5 προήλθαν μέσω της πρόκρισης της ΑΕΚ στους ομίλους της διοργάνωσης (η ΑΕΚ άλλωστε πήρε και ολόκληρο το market pool της Ελλάδας εξαιτίας του παράλληλου αποκλεισμού του ΠΑΟΚ από την Έστερσουντ) και μόλις το 1,5 από την πρόκρισή της και τη συμμετοχή της στην φάση των «32». Το ματς που έδωσε στην ΑΕΚ την πρόκριση στους ομίλους της διοργάνωσης και έβαλε 7,5 εκατομμύρια ευρώ στα ταμεία της ήταν εκείνο το επικό ΑΕΚ-Μπριζ 3-0.
Σε αυτό το ματς, η ΑΕΚ είχε βρεθεί να έχει μόνο τον Αλμέιδα ως μοναδικό καθαρόαιμο επιθετικό στη διάθεσή της (ο Γιακουμάκης ήταν τραυματίας, ο Λιβάγια τιμωρημένος και ο Αραούχο δεν είχε γυρίσει ακόμα). Σε ένα ματς που μετά το 0-0 του Βελγίου έπρεπε να σκοράρει, διαφορετικά θα γνώριζε τρίτο συνεχόμενο ευρωπαϊκό αποκλεισμό από το καλοκαίρι (μετά από αυτόν με την Σεντ Ετιέν ένα χρόνο νωρίτερα και εκείνο από την ΤΣΣΚΑ Μόσχας μόλις μερικές εβδομάδες πριν) και τα εκατομμύρια της UEFA θα καθυστερούσαν ακόμα περισσότερο.
Τελικά, σε εκείνο το ματς η ΑΕΚ νίκησε με 3-0 επειδή ο αμυντικογενής Σιμόες έγινε ξαφνικά μια box to box παικτούρα που κέρδισε το πέναλτι από το οποίο προήλθε το πρώτο γκολ και έβαλε άλλα δυο από την καρδιά της αντίπαλης περιοχής! Και κάπως έτσι συνέβαλε στο να μπουν 7,5 εκατομμύρια ευρώ στα ταμεία της ομάδας του! Τι συμπέρασμα προκύπτει από αυτό; Αφενός ότι καμία φορά οι αποσβέσεις δεν προέρχονται μόνο από τις πωλήσεις και η διοίκηση της ΑΕΚ μάλλον θα πρέπει να το συνυπολογίσει αυτό. Αφετέρου ότι όταν μια μιλάμε για μια ποδοσφαιρική επιχείρηση, τότε η αποσύνδεση της αμιγώς οικονομικής από την αμιγώς ποδοσφαιρική συζήτηση μάλλον δεν είναι και η καταλληλότερη προσέγγιση.
sdna.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια: