Γιαννιώτας: «Είχα αφίσα του Ντέμη στο δωμάτιο μου!»
Γιαννιώτας: «Είχα αφίσα του Ντέμη στο δωμάτιο μου!»
Παίκτης της ΑΕΚ είναι πλέον ο Γιάννης Γιαννώτας! - Έμεινε ελεύθερος από τον Ολυμπιακό και πλέον έρχεται στην Ένωση! - Θυμηθείτε τι είχε πει σε παλιότερη συνέντευξή του!
Η παλιότερα συνέντευξη του Γιαννώτα
Για την αφίσα του Ντέμη:
«Ναι, δεν έχω λόγο να μην το παραδεχτώ... Στο δωμάτιό μου έχω δύο αφίσες κρεμασμένες. Μία με τον Κόκε μπροστά σε μία θύρα του γηπέδου, όπου γίνεται χαμός από πανηγυρισμούς, και μία του Ντέμη Νικολαΐδη. Τον λάτρευα ως παίκτη».
Για την ΑΕΚ και την επιθυμία του πατέρα του:
«Ο πατέρας μου είναι τρελός ΑΕΚτζής. Αρρωστος. Δύο όνειρα έχει: να με δει με τη φανέλα του Αρη και τώρα να με δει να φοράω τη φανέλα της ΑΕΚ. Το καλοκαίρι μου είπε: `'Εγώ θέλω να σε δω εκεί. Αλλά αποφασίζεις μόνος σου. Να αποφασίσεις αυτό που θα σε κάνει να νιώθεις όμορφα''. Του είπα ότι στον Αρη είμαι καλά, αισθάνομαι όμορφα και θέλω να συνεχίσω εκεί. Το σεβάστηκε και μου έδωσε να καταλάβω ότι έκανα το σωστό. Θυμάμαι πέρυσι, όταν ξεκίνησα να παίζω, έβγαζα την μπάλα μόνος μου έξω από το άγχος. Κι όμως, ο κόσμος με χειροκροτούσε και με στήριζε. Με αγκάλιασε. Πώς μπορώ να το ξεχάσω;».
Ακολουθήστε το AEK Fans Blog στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Η παλιότερα συνέντευξη του Γιαννώτα
Για την αφίσα του Ντέμη:
«Ναι, δεν έχω λόγο να μην το παραδεχτώ... Στο δωμάτιό μου έχω δύο αφίσες κρεμασμένες. Μία με τον Κόκε μπροστά σε μία θύρα του γηπέδου, όπου γίνεται χαμός από πανηγυρισμούς, και μία του Ντέμη Νικολαΐδη. Τον λάτρευα ως παίκτη».
Για την ΑΕΚ και την επιθυμία του πατέρα του:
«Ο πατέρας μου είναι τρελός ΑΕΚτζής. Αρρωστος. Δύο όνειρα έχει: να με δει με τη φανέλα του Αρη και τώρα να με δει να φοράω τη φανέλα της ΑΕΚ. Το καλοκαίρι μου είπε: `'Εγώ θέλω να σε δω εκεί. Αλλά αποφασίζεις μόνος σου. Να αποφασίσεις αυτό που θα σε κάνει να νιώθεις όμορφα''. Του είπα ότι στον Αρη είμαι καλά, αισθάνομαι όμορφα και θέλω να συνεχίσω εκεί. Το σεβάστηκε και μου έδωσε να καταλάβω ότι έκανα το σωστό. Θυμάμαι πέρυσι, όταν ξεκίνησα να παίζω, έβγαζα την μπάλα μόνος μου έξω από το άγχος. Κι όμως, ο κόσμος με χειροκροτούσε και με στήριζε. Με αγκάλιασε. Πώς μπορώ να το ξεχάσω;».
Δεν υπάρχουν σχόλια: