Μη φοβάστε, σήμερα έχουμε ρεπό...

Ο Μάριος Τριβιζάς γράφει για την ΑΕΚ που επέστρεψε στην κορυφή της Ευρώπης, ολοκληρώνοντας το πιο μαγικό κιτρινόμαυρο τριήμερο.


Έχουν ομολογουμένως πολύ πλάκα αυτά που κυκλοφορούν στο ίντερνετ τις τελευταίες ώρες ότι με τον ύμνο της ΑΕΚ θα παίρναμε και τη Eurovision, ότι με Μασούντ το Ιράν θα πάρει το Μουντιάλ για να φορέσει κι εκεί το... «0», ότι «ζητείται ΑΕΚτζής ντελιβεράς για να πάρουμε και το... Moto GP», ότι «και πόκερ να παίξουν οι ΑΕΚτζήδες θα βγάλουν φουλ στις κούπες» και πολλά άλλα, όμως... ας κρατήσουμε χαμηλούς τόνους. Όχι τίποτα άλλο, να μη πάθουμε και τίποτα.

Όπως λέει κι ένας φίλος, «πώς αντέχεται τόση ευτυχία;»... Δεν είναι εύκολο. Είχαμε ξεμάθει. Ευτυχώς σήμερα δεν έχει τίποτα να πάρουμε. Το χρειαζόμαστε ένα... ρεπό. Ο θεός μας έχει δοκιμάσει πολύ τα τελευταία χρόνια και φέτος μας τα δίνει όλα πίσω απλόχερα. Κάθε φορά που λέμε «τόσες μαγικές στιγμές που ζήσαμε φέτος, είμαστε ήδη εντάξει», έρχεται να μας δώσει άλλη. Με αποκορύφωμα αυτό το τριήμερο που είναι δεδομένο ότι κανείς οπαδός της ΑΕΚ δε θα το ξεχάσει ποτέ.

Ομολογώ ότι αν μου ζητούσε κανείς πριν τον τελικό να του πω δέκα... σενάρια κατάκτησης του τίτλου από την ΑΕΚ, δεν θα περιελάμβαναν αυτό που τελικά συνέβη. Με την επισήμανση ότι δεν έχω ειδικές γνώσεις του αντικειμένου και εκφράζω απλά μια άποψη ως φίλαθλος, δεν περίμενα σε καμία περίπτωση αυτό που είδαμε. Απέναντι σε μια πολύ καλή ομάδα, με πολύ μεγαλύτερο μπάτζετ, η ΑΕΚ δεν μπήκε στη διαδικασία να ψάξει τρόπους να κλέψει το παιχνίδι. Μπήκε μέσα για να το κερδίσει.

Πήρε κεφάλι στο σκορ από την αρχή και όσες φορές η Μονακό έκανε το... ξέσπασμα για να αλλάξει το μομέντουμ του παιχνιδιού, η Βασίλισσα βρήκε τον τρόπο να απαντήσει. Κάθε φορά που οι Γάλλοι πήγαν να πιστέψουν ότι μπορούν, η ΑΕΚ τους έδειξε ξεκάθαρα ότι το κύπελλο ήταν δικό της. Ακόμη και στο κρίσιμο χρονικό σημείο που με δύο σφυρίγματα η κατάσταση πήγε να ανατραπεί, οι παίκτες του Σάκοτα δεν άφησαν να φύγει από τα χέρια τους η νίκη.

Κι όσο εντυπωσιακό είναι ότι σε έναν τελικό, απέναντι σε μια πολύ καλή αντίπαλο η ΑΕΚ πέτυχε κατοστάρα, άλλο τόσο είναι ότι σε ένα παιχνίδι που έληξε 100-94 υπήρξαν πολλές κρισιμότατες και εξαιρετικές άμυνες που στο τέλος έκαναν τη διαφορά. Όπως και τα δέκα ριμπάουντ του Χάρις, που μπορεί να μην τράβηξε όσο κουπί θα περίμενε κανείς στο σκοράρισμα, αλλά ήταν πολύ σημαντικός. Άλλωστε, πάνω κάτω όσους λιγότερους πόντους έβαλε στον τελικό σε σχέση με τον ημιτελικό, τους... ρέφαρε ο Γκριν που είχε τα κότσια να δώσει απαντήσεις στον... εαυτό του για το ματς με τη Μούρθια.

Με ένα πραγματικά καταπληκτικό παιχνίδι, λοιπόν, η Βασίλισσα επέστρεψε στην κορυφή της Ευρώπης, ολοκληρώνοντας μια μέρα μετά την ποδοσφαιρική ομάδα την δική της διαδρομή από το μηδέν μέχρι τον ουρανό. Μια μαγική διαδρομή στην οποία την οδήγησε ο Μάκης Αγγελόπουλος, ο άνθρωπος ο οποίος αποφάσισε να αναγεννήσει το τμήμα που είχε περιέλθει σε πλήρη απαξίωση και απέδειξε ήδη πως θα κάνει τα πάντα για να «υποχρεώσει» το μπασκετικό κοινό της ΑΕΚ να μεγαλώσει. Το Final Four ήταν μια πρώτη πολύ μεγάλη νίκη.

Και, φυσικά, το ευρωπαϊκό τρόπαιο αποτελεί μια μεγάλη δικαίωση για τον Ντράγκαν Σάκοτα. Τον άνθρωπο που μέσα σε μια σεζόν μας χάρισε δύο τίτλους. Καλό είναι στις στιγμές της επιτυχίας να αναγνωρίζουμε τα λάθη μας. Και είναι γεγονός ότι η οικογένεια Σάκοτα έχει αδικηθεί από πολλούς. Τι δεν έχει γραφτεί για τον Ντράγκαν... Τι δεν έχει ακουστεί για τον μεγάλο αρχηγό Ντούσαν, που μέχρι και ως... βύσμα πήγαν να τον παρουσιάσουν κάποιοι. Τον αρχηγό της ΑΕΚ! Τέλος πάντων...

Η ΑΕΚ του σήμερα, η ΑΕΚ αυτού του τριημέρου δεν έχει χρόνο να ασχολείται με το παρελθόν. Γιατί ζει ένα ονειρεμένο παρόν και έχει όλες τις προϋποθέσεις για να εξασφαλίσει πως το μέλλον θα της ανήκει. Κοιτάμε μπροστά, λοιπόν, και μαθαίνουμε να γκρινιάζουμε λιγότερο και να στηρίζουμε περισσότερο...

Υ.Γ.: Η σημερινή δήλωση του Δημήτρη Μελισσανίδη είναι προς τη σωστή κατεύθυνση. Πρέπει να εκτονωθεί με κάθε τρόπο το τεταμένο κλίμα που υπάρχει εν όψει του τελικού. Και δεν αναφέρομαι μόνο στον βασικό λόγο της τοποθέτησης του, το ζήτημα που έχει προκύψει με τον Ιβάν Σαββίδη και την παρουσία του στο παιχνίδι, αλλά και για όλα τα υπόλοιπα μηνύματα που «κρύβει». Όπως το σημείο στο οποίο αναφέρεται στον τελικό «ανάμεσα στις δύο κορυφαίες ομάδες της εφετινής σεζόν». Η ΑΕΚ και ο ΠΑΟΚ ήταν οι δύο κορυφαίες ομάδες της σεζόν. Από μόνο του αυτό λέει πολλά για όσους δεν έχουν πάθει αμνησία. Απέδειξαν ότι ούτε οι... επενδύσεις τους έλειπαν, ούτε η... καρδιά του πρωταθλητή.

Είναι δεδομένο ότι όποια ομάδα έχανε τον τίτλο θα ένιωθε μεγάλη πίκρα. Συνέβησαν πολλά και είναι δικαίωμα του καθενός να έχει την άποψή του. Όμως, δεν πρέπει να ξεχνάμε. Δεν γίνεται μετά από μια 20ετή χούντα, το κόμμα που έχασε τις πρώτες εκλογές να λέει «δεν έχουμε δημοκρατία». Απαξιώνεται ο αγώνας που έδωσε πρώτα απ' όλα το ίδιο και ταυτόχρονα αφήνονται ανοικτές πόρτες για επιστροφή στο παρελθόν. Πρέπει όλοι να βοηθήσουν για να πέσουν οι τόνοι και να γίνει ένα ήρεμο παιχνίδι...

*sdna.gr

Ακολουθήστε το AEK Fans Blog στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις