Της το χρωστάει η Ιστορία

Η Ιστορία το χρωστάει στην ΑΕΚ. 


Το χρωστάει γιατί είναι η ομάδα που άνοιξε το δρόμο στο ελληνικό μπάσκετ, γιατί είναι η ομάδα που έχει περάσει τα περισσότερα από κάθε άλλο μεγάλο brand στην Ελλάδα, γατί έχει έναν μεγαλομέτοχο που σέβεται την Ιστορία, τον εαυτό του, τον κόσμο και κάθε μέρα που περνάει μεγαλώνει ολοένα και περισσότερο το brand της ΑΕΚ.

Η «Ενωση» είναι στον τελικό του Champions League, είναι έτοιμη να επαναλάβει τον θρίαμβο του '68, είναι έτοιμη να χαρίσει στο ελληνικό μπάσκετ μια ακόμη ευρωπαϊκή Κούπα. Μια Κούπα που μπορεί να μην είναι επιπέδου Ευρωλίγκας, αλλά είναι μεγαλύτερη αν σκεφτούμε πού βρισκόταν αυτή η ομάδα πριν από 3-4 χρόνια.

Αυτή η ΑΕΚ αξίζει δύο φορές να φτάσει στην κατάκτηση του Κυπέλλου. Μία γιατί πραγματοποίησε εκπληκτική σεζόν φέτος και δεύτερον γιατί έχει περάσει τόσα πολλά που άλλη ομάδα δεν θα άντεχε στη θέση της. Η συμμετοχή και μόνο στον τελικό αποτελεί μια τεράστια δικαίωση για τον άνθρωπο που ονειρεύτηκε σε δύσκολες εποχές αυτό που συμβαίνει σήμερα.

Ο Μάκης Αγγελόπουλος είναι μια... περίεργη περίπτωση για το ελληνικό μπάσκετ. Εμφανίστηκε στην πτώση, σήκωσε την ΑΕΚ στους ώμους του, έχει δαπανήσει περισσότερα από 10 εκατομμύρια και ξέρει πως δεν πρόκειται ποτέ των ποτών να κάνει απόσβεση, με δεδομένο ότι η Ευρωλίγκα έχει κλείσει τα σύνορα στις υπόλοιπες ελληνικές ομάδες.

Κι όμως, είναι εκεί. Είναι εκεί με πολλού διαφορετικούς τρόπους. Αλλοτε έχοντας εμπνευστεί την ταινία του '68, άλλοτε σκεπτόμενος τη διοργάνωση του φάιναλ φορ του Champions League, άλλοτε οδηγώντας την ομάδα στην κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας και ενδεχομένως τώρα στην κατάκτηση της ευρωπαϊκής Κούπας. Η πιο μεγάλη προσφορά ωστόσο του Αγγελόπουλου στην ΑΕΚ δεν είναι αυτή...

Η μεγαλύτερη προσφορά είναι ότι έχει αρχίσει να δημιουργεί γενιές φιλάθλων της «Ενωσης», μέσα από το μπάσκετ. Η μεγαλύτερη επιτυχία του δεν θα είναι η κατάκτηση του ευρωπαϊκού, αλλά τα παιδάκια με τα κιτρονόμαυρα κασκόλ στις εξέδρες που θα μεγαλώσουν με εικόνα την μπασκετική ΑΕΚ. Θα μεγαλώσουν με κάτι που μέχρι πρότινος έμοιαζε ξεχασμένο και ανήμπορο να ξυπνήσει συνειδήσεις φιλάθλων.

Αγωνιστικά, η ΑΕΚ είχε περισσότερο πάθος και πώς να μην έχει με 20.000 ανθρώπους στο πλευρό της; Η αλήθεια είναι ότι στα τελευταία λεπτά η ανυπομονησία για την πρόκριση και η πίεση του κόσμου παραλίγο να κοστίσει. Ετσι γίνεται συνήθως, όταν δεν είσαι μαθημένος σε τέτοιους τελικούς κι όταν δεν έχεις συνηθίσει πώς είναι να κρέμονται 20.000 άνθρωποι από τα χέρια σου.

Ο Χάρις, ο Πάντερ και ο Ξανθόπουλος ήταν τα «κλειδιά» του θριάμβου, με τον τελευταίο να είναι ο MVP του αγώνα. Η άμυνα στον Χάνα, σε συνδυασμό με τον τρόπο που λειτούργησε οργανωτικά έπαιξαν αποφασιστικό ρόλο. Ο Ξανθόπουλος έδειξε ποια είναι η διαφορά ανάμεσα σε έναν έμπειρο και σε έναν άπειρο παίκτη που παίζει τέτοια παιχνίδια.

Ακόμη και το φάουλ στα 6,5'' πριν από το φινάλε προκειμένου να αποτρέψει το τρίποντο των Ισπανών, μπορεί να μοιάζει κάτι αυτονόητο, αλλά δεν είναι εύκολο να το αποφασίσεις και να το κάνεις, αν δεν έχεις καθαρό μυαλό και εμπειρία.

Η ΑΕΚ είναι πλέον το φαβορί, όχι επειδή είναι καλύτερη ομάδα από τη Μονακό, αλλά γιατί θα ΄χει τον παίκτη της... εξέδρας. Καμία ομάδα, πόσω μάλλον η άπειρη Μονακό, δεν έχει συνηθίσει να παίζει τελικούς μπροστά σε τόσο τρελαμένο κοινό και από μόνο του αυτό δίνει το κλασικό πλεονέκτημα έδρας στην ΑΕΚ.

Το σίγουρο είναι πως ανεξάρτητα από την έκβαση του τελικού, η «Ενωση» έχει ανέβει πολλά σκαλοπάτια με τη φετινή της ευρωπαϊκή πορεία.

Εφτιαξε το ίματζ της, έκανε ένα τεράστιο άλμα προς το πάνω, δεν πήγε τα πόδια της πιο μακριά από 'κει που πάει το πάπλωμα σε οικονομικό επίπεδο και κυρίως «έπεισε» 20.000 ανθρώπους να πάνε ξανά στο γήπεδο...

*sdna.gr

Ακολουθήστε το AEK Fans Blog στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις