«Μπαμπά τι κόσμος είναι αυτός;»
«Μπαμπά τι κόσμος είναι αυτός;»
Χθες βράδυ (22/4) ζήσαμε κάτι πρωτόγνωρο για τα ελληνικά δεδομένα, που δύσκολα θα ξεχάσει κάθε Έλληνας φίλαθλος.
Πέρα από την ιστορική βραδιά που βιώσαμε στο γήπεδο, λόγω της στέψης της ΑΕΚ ως πρωταθλήτριας Ελλάδας, ζήσαμε και κάτι που μένει ανεξίτηλο στην μνήμη.
Για άλλη μια φορά, ο κόσμος της Ένωσης έδειξε πως όντως είναι διαφορετικό να είσαι ΑΕΚ. Ένα γήπεδο – Νταχάου, όπως έχει χαρακτηρίσει ο Δημήτρης Μελισσανίδης, μετατράπηκε στην πιο «καυτή» εξέδρα.
Έγινε καυτή όχι από καπνογόνα, φωτοβολίδες, βεγγαλικά κ.α, αλλά από το πάθος, την φωνή, τα κασκόλ και το χειροκρότημα. Το σπουδαιότερο είναι ότι κατάφερε η ΑΕΚ να κερδίσει και πάλι τον κόσμο της.
Όχι μόνο τους οργανωμένους, όπου εκείνοι ο,τι και να γίνει θα είναι πάντα δίπλα στην ομάδα. Αλλά κυρίως φίλους μικρότερης και μεγαλύτερης ηλικίας.
Χιλιάδες ήταν τα παιδιά που βρέθηκαΝ χθες δίπλα στην ομάδα και την ώθησαν σε αυτή την νίκη τίτλου. Από μωρά στην αγκαλιά των γονιών, μέχρι παιδιά πιο μεγάλα ντυμένα στα κιτρινόμαυρα, γνώριζαν – ίσως και για πρώτη φορά – από κοντά το μεγαλείο της ΑΕΚ.
Επίσης, μεγάλη ήταν η παρουσία ηλικιωμένων ΑΕΚτζήδων που θέλησαν να βρεθούν κοντά στην ομαδα, σε αυτή την ιστορική στιγμή. Έζησαν στιγμές που τους έφεραν στην μνήμη θύμησες από τις ενδοξότερες σελίδες της ιστορίας της Ένωσης, στον ναό της Νέας Φιλαδέλφειας.
Μνήμες γεννήθηκαν και ζωντάνεψαν (ξανά) στον αγώνα που η Ένωση επέστρεψε στην φυσική της θέση, στην κορυφή της Ελλάδας. Η άψογη συμπεριφορά των οπαδών της δείχνει το σεβασμό που εμπνέει αυτή η ομάδα. Σεβασμό για τον κόπο, την προσπάθεια και την ιστορία της.
Δεν υπάρχουν σχόλια: