Unlabelled
H AEK αποκλείστηκε με τον πιο άδικο κανονισμό που υπάρχει!
H AEK αποκλείστηκε με τον πιο άδικο κανονισμό που υπάρχει!
Για ποιο λόγο εν έτει 2018 τα εκτός έδρας γκολ να μετράνε ακόμα «διπλά»; Μήπως ήρθε η ώρα ώστε αυτός ο παλαιολιθικός κανονισμός να μας αδειάσει τη γωνιά;
Γράφει ο Σωτήρης Μήλιος…
Όσο και να προσπαθήσεις, αυτό δεν χωνεύεται με τίποτα. Δεν καταπίνεται καν με τίποτα. Πως να δεχθείς ότι έμεινες έξω από μία διοργάνωση δίχως να ηττηθείς; Πως να αποχωρήσεις, ξέροντας ότι δεν σε κέρδισε κανείς; Πως να πειστείς ότι αποκλείστηκες από έναν αντίπαλο, ο οποίος όχι μόνο δεν σε νίκησε, αλλά δεν κατάφερε καν να σε περιορίσει σε παθητικό ρόλο σε κανένα σημείο από τα 180 λεπτά των δύο αναμετρήσεων; Όχι δεν πρόκειται για ένα ακόμα παραλήρημα φουστανέλας, μετά από έναν ακόμα «κρίμα κι άδικο» αποκλεισμό ελληνικής ομάδας. Είναι η απλή λογική.
Ο κανονισμός των εκτός έδρας τερμάτων σε διπλά νοκ-άουτ παιχνίδια έχει τις ρίζες του την δεκαετία του ’60, όταν το ποδόσφαιρο, ο πλανήτης όλος ήταν εντελώς διαφορετικός. Οι μετακινήσεις των ομάδων ήταν χρονοβόρες και κόστιζαν πανάκριβα. Η έδρα είχε πραγματικό νόημα. Πολλά από τα γήπεδα ήταν σωστά χοιροστάσια. Στις εξέδρες επικρατούσε ο νόμος της ζούγκλας. Το πλεονέκτημα έδρας ήταν αληθινό πλεονέκτημα. Ένα εκτός έδρας γκολ ήταν κατόρθωμα. Ήταν λογικό να επιβραβεύεται ως «χρυσό». Ωστόσο, δεν ήταν αυτός ο λόγος που καθιερώθηκε και με το γράμμα του νόμου ως τέτοιο.
Γυρίζοντας κανείς το ρολόι πάνω από μισό αιώνα πίσω, θα βρει κανείς μυθικές ιστορίες παράνοιας, όπως αυτή που έκανε την ΟΥΕΦΑ να ξανασκεφτεί τον αστείο κανονισμό της. Οι προημιτελικοί ανάμεσα σε Λίβερπολ και Κολωνία για το Κύπελλο Κυπελλούχων της σεζόν 1964-65 λήγουν αμφότεροι δίχως τέρματα και τις δύο ομάδες περιμένει ένα τρίτο παιχνίδι σε ουδέτερη έδρα, όπως γινόταν τότε. Μία αληθινή οικονομική καταστροφή για τα πενιχρά βαλάντια της εποχής.
Το παιχνίδι γίνεται στο «Ντε Κάιπ» του Ρότερνταμ και είναι συγκλονιστικό. Υπάρχει όμως ένα πρόβλημα. Λήγει ξανά δίχως νικητή (2-2). Το στρίψιμο του νομίσματος έμοιαζε με Σολομώντειο λύση, αλλά αποδείχθηκε μία φάρσα. Δεν ήταν ακριβώς νόμισμα, ούτε δεκάρα, αλλά μία λεπτή μάρκα σαν κι αυτές του καζίνο, λευκή από την μία πλευρά και κόκκινη από την άλλη.
Ο αρχηγός των κόκκινων επέλεξε το αγαπημένο χρώμα της ομάδας του, αλλά αυτό που ακολούθησε ήταν μία κανονική φάρσα. Ο διαιτητής πέταξε την μάρκα ψηλά, όμως ήταν τόσο ελαφριά που ο αέρας την παρέσυρε. Το ακόμα χειρότερο; Αυτή καρφώθηκε όρθια στο λασπωμένο τερέν του «Ντε Κάιπ»! Μία φαρσοκωμωδία. Η διαδικασία επαναλήφθηκε ακόμα μία φορά, όμως όλοι είχαν πια τις αμφιβολίες τους. Η Λίβερπουλ ήταν τελικά η ευνοημένη του στριψίματος, αλλά η ΟΥΕΦΑ είχε αποφασίσει πια ότι αυτό το έργο θα έπρεπε να σταματήσει!
Με το εκτός έδρας γκολ τα τυχερά νομίσματα εξαφανίστηκαν άπαξ διά παντός από τα γήπεδα και σταμάτησαν τα εντελώς ασύμφορα από κάθε άποψη τρίτα παιχνίδια. Οι αγώνες θα κρίνονταν πια στο γήπεδο με βάση τα γκολ. Το πνεύμα του νόμου ωθούσε τους φιλοξενούμενους να βγουν από το καβούκι τους. Καλύτερα μία ήττα με 3-1, παρά μία με 2-0 και 11 παίκτες πίσω από την σέντρα. Ανάμεσα στους πρώτους ευεργετημένους ήταν και ο Παναθηναϊκός και μάλιστα δις. Το έπος του Γουέμπλεϊ δεν θα συνέβαινε ποτέ, αν οι πράσινοι δεν εκμεταλλεύονταν το χρυσό γκολ του Αντώνη Αντωνιάδη στο 1-1 του «Γκούντισον Παρκ» απέναντι στην Έβερτον (0-0 η ρεβάνς), αλλά και αυτό του Αριστείδη Καμάρα στο Βελιδράδι στο βαρύ 4-1 από τον Ερυθρό Αστέρα (3-0 η ρεβάνς). Ωστόσο, για πολλά χρόνια δεν υπήρχε καμία φωνή διαμαρτυρίας, κανένας αντίλογος. Όλοι έμοιαζαν ικανοποιημένοι με αυτή την εξέλιξη του νόμου.
Σήμερα όμως τα πάντα είναι διαφορετικά. Γιατί ένα γκολ σε ένα γήπεδο να μετράει πολύ περισσότερο από ένα γκολ σε ένα άλλο; Ειδικά σήμερα, που οι έδρες είναι εκκλησίες και οι παίκτες δεν επηρεάζονται πια από τις εξωτερικές συνθήκες, όπως στο παρελθόν. Μία πρόσφατη έδρα δείχνει ότι μόλις το 16% των ευρωπαϊκών αναμετρήσεων έληγαν με εκτός έδρας νίκη στην δεκαετία του ’60. Σήμερα, το νούμερο αυτό έχει ανέβει πάνω από το 30% και πλησιάζει σε πολλές περιπτώσεις το 35%. Γιατί λοιπόν ο φιλοξενούμενος να επιβραβεύεται με ένα ακόμα έξτρα όπλο, όταν οι γηπεδικές συνθήκες είναι πια απόλυτα ισορροπημένες στις μέρες μας;
Αυτό που στα μέσα του ’60 λειτούργησε ώστε να κάνει τους φιλοξενούμενους να παίζουν λιγάκι πιο ανοιχτά, έχει σήμερα ακριβώς το αντίθετο αποτέλεσμα. Οδηγεί τους γπηεδούχους που παίζουν το πρώτο ματς στην έδρα τους να παίζουν κλειστά! Το 0-0 εντός έδρας είναι πια ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα για τον γηπεδούχο, το καλύτερο πλην της νίκης. Γιατί λοιπόν να μην διαφυλάξουν τα νώτα τους με κάθε τρόπο, θυσιάζοντας το θέαμα;
Ο Αρσέν Βενγκέρ φωνάζει εδώ και χρόνια πως πρόκειται για έναν παλαιολιθικό κανονισμό που πάει το ποδόσφαιρο πολλά χρόνια πίσω, είναι μία απαρχαιωμένη, αραχνιασμένη ιδέα που απαιτεί κατάργηση ή σημαντική τροποποίηση.
Γιατί το εκτός έδρας γκολ της Ντιναμό Κιέβου στο χαλί του «ΟΑΚΑ» πριν από μία εβδομάδα να μετράει διπλό και να της επιτρέπει να παίξει μαζική άμυνα στον παγωμένο αγωνιστικό χώρο του «Ολιμπίσκι» και της δίνει τέτοιο τεράστιο πλεονέκτημα; Πόσο διαφορετικές θα ήταν οι συνθήκες του ματς, αν οι Ουκρανοί θα έπρεπε να παίξουν κι αυτοί στα ίσα μόνο για την νίκη - πρόκριση; Ξινά σταφύλια, θα πει κάποιος. Ίσως να μην κάναμε ποτέ αυτή την κουβέντα, αν η ΑΕΚ ήταν στην θέση των Ουκρανών, ωστόσο δεν υπάρχει πια καμία αμφιβολία πως πρόκειται για μία παραφωνία στον ποδοσφαιρικό πλανήτη του 2018.
Γιατί η υπέροχη Νάπολι να αποχαιρετίσει το Europa League, πληρώνοντας το επιθετικό της ποδόσφαιρο στο 1-3 του Σαν Πάολο από την Λειψία; Γιατί να μην της δοθεί η ευκαιρία να διεκδικήσει την πρόκριση στην παράταση, μετά το αντρίκειο 0-2 στην Γερμανία; Πως επιβραβεύεται εν τέλει αυτός που δημιουργεί, που ανοίγεται, που δρα και δεν αντιδρά μόνο;
Είναι ένας κανονισμός παράλογος και μη συμβατός με την εποχή μας. Εμπνεύστηκε και υλοποιήθηκε για άλλους λόγους, για άλλους σκοπούς, για άλλες συνθήκες, που σήμερα δεν ισχύουν ούτε κατά το ελάχιστο και φέρνει ακριβώς το αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που οραματίστηκε ο νομοθέτης. Αντί να δημιουργήσει ακομπλεξάριστες ομάδες, έχει φτιάξει φοβικά σύνολα που φοβούνται να ανοιχτούν μέσα στο σπίτι τους. Έχει δημιουργήσει Ντιναμό Κιέβου που με 180 λεπτά κλεφτοπόλεμου, άφησε εκτός συνέχειας την καλύτερη, την πιο ποδοσφαιρική ομάδα του ζευγαριού.
Μήπως ήρθε η ώρα να το κοιτάξουμε αυτό πάλι λίγο;
Δεν υπάρχουν σχόλια: