Απίστευτη αποκάλυψη για ΑΕΚ και... Σπανούλη - «Μεγάλη κίνηση από Αγγελόπουλο»!

Σχόλιο-φωτιά από κιτρινόμαυρο ρεπόρτερ για ΑΕΚ και...Σπανούλη! - Η μεγάλη κίνηση του Αγγελόπουλου!Ο Κώστας Κετσετζόγλου γράφει για την «βασίλισσα» ΑΕΚ, τον Αγγελόπουλο, τον Σάκοτα, τον Αμερικάνο και μια ιστορία που ταξιδεύει διαχρονικά με απίστευτες ταχύτητες από την καταστροφή στον θρίαμβο.


Από την ώρα που χάθηκε το τελευταίο τρίποντο που επιχείρησαν οι Γάλλοι που πάλεψαν μέχρι να τους “βγει η ψυχή” και το χρονόμετρο έδειξε 16 με την μπάλα δική μας ως την κόρνα πέρασαν τόσα πράγματα από το μυαλό που παραλίγο να μην δω το τρελό τρίποντο του Πάντερ που έφερε την ισοπαλία αφού 4 Απριλίου εκτός από τον αποκλεισμό απαγορευόταν όπως αποδείχτηκε και η ήττα.

Πρώτα τα πρόσφατα. Εκείνο το τελευταίο λεπτό με την Μπαϊρόιτ που δεν τέλειωσε στο ΟΑΚΑ αλλά στην… Βενετία. Εκεί που ο Θεούλης μας έκλεισε το μάτι και μέσα σε τόσο λίγο χρόνο άλλαξαν τόσα πολλά. Τα πάντα.

Βέβαια για να φτάσουμε εκεί χρειάστηκε άλλη μια γενναία κίνηση του Μάκη Αγγελόπουλου. Η απόλυση Μανωλόπουλου που τον στεναχώρησε πολύ και η εμπιστοσύνη στον Ντράγκαν Σάκοτα κόντρα στους… ειδικούς αλλά και σε πολλούς οπαδούς. Μαζί βέβαια με το ρίσκο που πήρε ο μοναδικός προπονητής στην ιστορία της ΑΕΚ που έχει κερδίσει πρωτάθλημα και κύπελλο Ελλάδος να μπει μπροστά με μια ομάδα εμφανώς κακοφτιαγμένη και κακοπροπονημένη έχοντας φύγει με όχι και τον καλύτερο τρόπο την τελευταία φορά.

Η πρόκριση από τους ομίλους έσωσε τη σεζόν. Και από εκεί και πέρα τα μαγικά απλά συνεχίστηκαν. Ήρθε το κύπελλο που έχοντας αποκλείσει τον ΠΑΟ και νικήσει στον τελικό τον Ολυμπιακό είναι σαν… Ευρωλίγκα.

Η πρόκριση μέσα στην Τσεχία όπου και πάλι η τύχη βοήθησε τους τολμηρούς. Γιατί είναι εκτός των άλλων και τόλμη να έχεις επιλογή μεταξύ ενός παίκτη με τεράστια ιστορία στο ΝΒΑ και του αστεριού της… Ρόζα και να διαλέγεις το… αστέρι της Ρόζα. Ο Σάκοτα το έκανε και η δικαίωση είναι συγκλονιστική. Όπως και η σιγουριά πως παρά την ήττα - σοκ στο ΟΑΚΑ η πρόκριση δεν είχε χαθεί!

Δεν θυμήθηκα μόνο αυτά. Θυμήθηκα την ομάδα του Φιλίππου να αυτοκατστρέφεται σαν τα μηνύματα στις “Επικίνδυνες αποστολές” την ώρα που είχε δικαιωθεί έχοντας τον καλύτερο μακράν Ελληνικό κορμό, στον οποίο θα μπορούσε να προστεθεί άνετα και ο Σπανούλης πριν ακόμη ενδιαφερθεί ο Ομπράντοβιτς, και προοπτική να κυριαρχήσει γιατί όπως έχει δείξει η ιστορία στην Ελλάδα την διαφορά την κάνουν οι Έλληνες.

Την χρονιά στο Σπόρτινγκ που η αγάπη ήταν τόσο έντονη που τους έκανε όλους να φαίνονται παικταράδες κι εμείς ανυπομονούσαμε να βρεθούμε εκεί. Την κατρακύλα και την Μεγάλη Τετάρτη του 2011. Μεγάλη Τετάρτη ήταν και χθες που η ΑΕΚ επέστρεψε στα Final four. Η ζωή μας όλη είναι αυτή. Οσων διαλέξαμε αυτή την ομάδα. Ή μας διάλεξε όπως λένε κάποιοι…

Θυμήθηκα εκείνο το μεσημέρι που χτύπησε το τηλέφωνο: “Βάλε πλάτη, θα δηλώσουμε την ομάδα στη Β Εθνική”… Και άντε να παίζεις μπαράζ με τον Ηρακλή και να σε ισοφαρίζει με ένα τρίποντο που έκανε ένα λεπτό η μπάλα να πέσει στο καλάθι ένας πιο χοντρός από… μένα. Να κλαις επειδή ανέβηκες με μπαράζ στην Α2 την χρονιά που ο Ολυμπιακός έπαιρνε Ευρωλίγκα.

Μετά είχε φτάσει 1 Σεπτεμβρίου του 2014 και είχαμε μόνο προπονητή και 3 παίκτες! Στην Α1 έτσι…

Θυμάμαι έκανα μετακόμιση και άκουγα κάτι ονόματα εξωτικά…  Και μετά το θαύμα. Αυτό που ακόμη το ζούμε και να έχει ο Θεός καλά τον Μάκη Αγγελόπουλο γιατί έχουμε ακόμη πολλά να ζήσουμε και να χαρούμε.

Έτσι είναι η ΑΕΚ. Η ιστορία μας. Από την καταστροφή στον θρίαμβο. Και πάλι πίσω αλλά τώρα δεν θέλουμε να το σκεφτόμαστε αυτό… Σαν τους ανθρώπους που ήρθαν από τις πατρίδες που ποτέ δεν θα τις πούμε χαμένες. Κι έκαναν τόσα. Μεταξύ αυτών και την μοναχοκόρη της προσφυγιάς. Που στις 4 Απριλίου μόνο να νικάει μπορεί. Ιδίως φέτος που τα χρόνια έγιναν 50 και το δώρο ζωής στον σύλλογο, το “1968”, έμαθε σε τόσο πολύ κόσμο την ιστορία εκείνης της υπέροχης ομάδας που έμαθε το μπάσκετ στους Έλληνες.

Πάντα αυτή την μέρα μας λείπει λίγο παραπάνω ο Γιώργος Αμερικάνος. Ο μεγάλος αρχηγός που όταν μόνο η ORIGINAL και ο Φ.Κ, που θα είναι στον τελικό θέλει δεν θέλει, κράταγαν ζωντανή την μνήμη ήταν εκεί. Στο Καλλιμάρμαρο με τα φώτα σβηστά αλλά τα κεριά αναμμένα. Σαν τις καρδιές που πάντα περίμεναν την Ανάσταση της μαρμαρωμένης Βασίλισσας. Τις περισσότερες φορές ήταν μόνος. Αλλά δεν έλειψε ποτέ. Να λέει τις ιστορίες και στον τελευταίο πιτσιρικά. Απλά επειδή ήταν ΑΕΚ. Κάθε 4 Απρίλη πονάμε πιο πολύ, έλεγε εκείνο το πανό. Τώρα δεν πονάμε ΑΡΧΗΓΕ. Αλλά μας λείπεις…

*sdna.gr

Ακολουθήστε το AEK Fans Blog στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις